De Fata Morgana van een vreedzame Intifada
Onderstaand artikel heeft dinsdag 7 juni in verkorte vorm in Trouw gestaan
Afgelopen donderdag pakte Trouw weer eens uit met een lang en uiterst eenzijdig artikel over de Palestijnse strijd voor een eigen staat. Onder de kop 'Scènes uit een niet bestaande staat' filosofeert Stevo Akkerman over een nieuwe, vreedzame Intifada, die is geïnspireerd door de recente demonstraties in de Arabische landen. Deze zogenaamd nieuwe strijd wordt vergeleken met Mandela, Gandhi en Martin Luther King. Twee enthousiaste jongeren komen aan het woord, een zakenman die heeft bemiddeld tussen Hamas en Fatah en een Hamas parlementslid dat voor onderhandelingen en een tweestatenoplossing zegt te zijn. Prachtig allemaal, er is alleen een probleem: het heeft weinig met de realiteit in Palestina te maken. Hamas leiders en woordvoerders laten continu weten geen vrede met Israël te willen, tegen onderhandelingen en twee staten te zijn en voor gewelddadig 'verzet'. Zo zei Osama Hamdan, hoofd afdeling interne relaties van Hamas, in een TV interview begin mei: ···"Het leidt geen twijfel dat de gewapende strijd de belangrijkste inspanning en de ruggengraat van het verzet zal blijven. We komen nu in de fase van de bevrijding van Palestina. Wanneer we over de bevrijding van Palestina spreken, hebben we het over de notie van Terugkeer: de terugkeer van de vluchtelingen naar hun vaderland, en de terugkeer van de Israëli's naar de landen waar ze vandaan kwamen."
Duidelijke taal lijkt me: voor Joden is er geen plaats in Palestina, dat ook het huidige Israël omvat. Ook Hamas leiders Haniyeh en Zahar lieten zich recentelijk in vergelijkbare bewoordingen uit. Akkerman gelooft echter liever in een fata morgana. Hij ontkent niet alleen karakter en doelstelling van Hamas, maar stelt ook Palestijnse demonstraties te rooskleurig voor. Ook bij relatief geweldloze massademonstraties, die hij als voorbeeld aanhaalt voor de derde 'Mandela' intifada, wordt met stenen gegooid, soldaten bedreigd en gewond, zaken vernield (en nee, niet alleen door een klein groepje 'extremisten' dat er eigenlijk niet bij hoort en het voor de rest verpest). Tijdens de Nakba demonstraties raakten 13 Israëlische soldaten gewond. Bij checkpoints (waartegen deze demonstraties zich onder andere richten) worden nog regelmatig explosieven, messen en andere wapentuig in beslag genomen. Ook eerdere opstanden, van de grote opstand in de jaren '30 tot de beide intifada's, gingen altijd met (grof) geweld gepaard, tegen eigen 'dissidenten' (verraders genoemd) en tegen Israëli's, zowel burgers als soldaten. De Palestijnen hebben geen traditie van vreedzaam verzet zoals de Tibetanen die kennen. Ze hebben daarentegen wel een traditie van met verschillende monden praten, van het afzweren van geweld en erkennen van Israël voor westerse oren en het eren van terroristen als nationale helden voor het eigen publiek. Zo blijft ook de 'gematigde' Palestijnse Autoriteit van Machmoud Abbas heel Israël als Palestina beschouwen en clips uitzenden op TV waarin de gewelddadige bevrijding van het hele land wordt verheerlijkt.
Van een journalist mag je enig vermogen tot het nemen van afstand en een streven naar objectiviteit verwachten. Het is interessant met jongeren te praten die op een nieuwe manier willen strijden voor hun land, maar het is nogal overdreven ze direct met Mandela en Gandhi te vergelijken. Ook verdraait Akkerman de feiten, bijvoorbeeld waar hij de dood van Jawaher Aboe Rahmeh bij de anti-muur demonstraties in Bilin aan Israëlisch traangas toeschrijft terwijl daarvoor geen bewijs is en zij bovendien niet bij de demonstratie zelf aanwezig was. Het is ronduit misleidend alleen mensen over Hamas aan het woord te laten die menen dat het een vredelievend clubje is dat via onderhandelingen tot een compromis met Israël wil komen. Als een journalist in Servië met aanhangers van Mladic praat die stellen dat hij slechts hun legitieme belangen verdedigde en niets dan vrede wilde, dan zal men ook afstand nemen van die bewering. Het is een lang gekoesterde mythe onder de 'kwaliteitsmedia' dat Hamas eigenlijk best redelijk is en niet langer geïsoleerd mag worden. De vele, vele uitspraken van Hamas leiders die dit tegenspreken worden steevast genegeerd.
Waar het Israël-Palestina betreft, worden journalistieke normen als hoor en wederhoor, het verifiëren van bronnen en kwesties vanuit verschillende kanten belichten, vaak veronachtzaamd. Van objectieve en evenwichtige berichtgeving is dan helaas geen sprake meer.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten