woensdag 23 februari 2011

Onverdoofd ritueel slachten moet religieus recht blijven

Onverdoofd ritueel slachten moet religieus recht blijven, is de titel van een opinieartikel wat vandaag 23 februari 2011 in Trouw is verschenen. De Trouw Israel monitor bekijkt de berichtgeving in Trouw over Israël en het Midden Oosten kritisch. Meestal wijzen we in deze blogspot op de negatieve inhoud van een bericht over Israël.

Dat mag je van een Gideonsbende ook wel verwachten. Gunstige publicatie dient óók opgemerkt te worden. Ik ben blij dat er vandaag een artikel is verschenen wat positief staat ten opzichte van het Joodse geloof en dat Trouw ook die opinie publiceert! Het is geschreven door Ruben Vis en Raf Evers, secretaris en rabbijn bij het Nederlands Israëlitisch Kerkgenootschap. Zij verdedigen in dit artikel het recht van ritueel slachten aan de hand van het argument dat nog niet is aangetoond dat dieren door de slacht met een halssnede lijden. Trouw is een kwaliteitskrant! Dat mag best eens gezegd, en zonodig weer herhaald worden. Helaas zijn positieve artikelen over Israël in Trouw –nog(?)- in de minderheid en de publicatie van een artikel als dit kan daarom niet genoeg worden gestimuleerd!

 

J.S.

 

 

 

Onverdoofd ritueel slachten moet religieus recht blijven

Ruben Vis en Raf Evers, secretaris en rabbijn van het Nederlands Israëlitisch Kerkgenootschap − 22/02/11, 19:03

 

Opinie. Binnen de Joodse gemeenschap is zeer grote bezorgdheid ontstaan over politieke voornemens om de rituele slacht in te perken. Dit onderwerp raakt onze vrijheid van religie.

De joodse rituele slacht - sjechita - vindt onverdoofd plaats. Maar dit betekent niet, dat joodse slacht door een halssnede dieronvriendelijk is. De joodse slacht voor binnenlandse consumptie is zeer beperkt (enkele tientallen runderen per week, en wat kleinvee).

Het jodendom kent veel regels voor dierenwelzijn; ze werden al 3320 jaar geleden in Israël gepraktiseerd, lang voor de Europese beschaving ontstond. Bijbelse mensenplichten en dierenrechten verbieden dieren pijn te doen en verplichten eerst dieren te voederen voor zelf aan tafel te gaan. Dieren moeten rust krijgen op sabbat. Men moet een dier uit zijn lijden verlossen. Dieren mogen niet bezwijken onder een last.

Waar de discussie over zou moeten gaan is het algemene concept van dieren doden. Alleen insteken op de vraag van pijn en verdoving legitimeert het - zelfs massaal en automatisch - doden van dieren. Daar hoeft dan niet meer over nagedacht te worden. Met het toekomstperspectief van de varkensflats en geautomatiseerde slacht - vetgemest erin, als worst eruit - wordt het lot van de dieren totaal ontmenselijkt.

Het is nog steeds niet aangetoond dat de dieren door de slacht met een halssnede lijden. Joodse slacht is meer dan voorkomen dat bloed de hersenen bereikt. Bloed dat zich in de hersenen bevindt, verlaat direct na de insnijding het lichaam via de opengesneden bloedvaten, met direct drukverlies in de hersenen. Dit veroorzaakt in minder dan twee seconden volledige bewusteloosheid.

Zijn de moderne verdovingsmethoden wel zo pijnloos? Volgens Britse dierenvrienden verlamt de elektroshock het dier inderdaad wel, dit betekent niet per se dat het ook buiten bewustzijn is. De shock kan tot interne verwondingen leiden waardoor het dier niet meer geschikt is voor joodse consumptie.

Verdoving voor of na de slacht worden niet toegestaan door het Jodendom. Een parlementair voornemen om verdoving voor te schrijven is een rechtstreekse breuk met eeuwenlange traditie van tolerantie en godsdienstvrijheid in Nederland.

 

 

http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Religie/article/detail/1850816/2011/02/22/Onverdoofd-ritueel-slachten-moet-religieus-recht-blijven.dhtml

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

vrijdag 18 februari 2011

De westerse drang tot meesturen is vol risico's

De Westerse drang tot meesturen is vol risico's, staat er boven een artikel van Rob de Wijk, wat vandaag 18 februari 2011, in de rubriek podium van Trouw is gepubliceerd. Rob de Wijk heeft zeer beslist zijn kwaliteiten. Dat zal ook de reden zijn waarom hij in Trouw publiceert. Ik kan mij vinden in zijn visie voor wat betreft het regime van Mubarak, al moet hierbij wél gezegd worden dat het ook aan dat zelfde regime te danken is dat er meer dan dertig jaar vrede geweest is tussen Israël en Egypte. Voorts kan ik zijn terughoudendheid begrijpen over de belangen van het Westen en hun manier van optreden in islamitische landen. Helaas, en dat signaleer ik herhaaldelijk, noemt hij in dat verband ook Israël weer in negatieve zin. Ik citeer naar aanleiding daarvan: "De invloed van Washington op Israël is al gering, getuige de voortgang van de nederzettingenpolitiek. De Palestijnse kwestie wordt geen millimeter naar een oplossing gebracht". Ik wil naar aanleiding van dit citaat nadrukkelijk stellen dat het Israëlisch - Palestijns conflict voortvloeit uit de afwijzing van de Arabische wereld van een Joodse staat op islamitisch grondgebied, zoals ook blijkt uit de houding van Turkije. De Wijk noemt de opstelling van China interessant en onwesters. Westerse aanpak kan averechts uitwerken, want die houdt steun aan foute regimes in, is uit op eigenbelang en nog anti islam gezind ook. De Chinese 'aanpak', die de Wijk interessant noemt, lijkt mij óók geen garantie voor een gewenste voortgang van de ontwikkelingen binnen de islamitische samenlevingen. Laat staan meer druk vanuit het Westen op Israël!

 

J.S.

 

Bron:

http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Afshin-Ellian/249307/Turkije-hoopt-op-een-afwijzing-door-EU.htm

 

 

 

 

De Westerse drang tot meesturen is vol risico's

Moet ik me schamen dat ik met vakantie in Egypte ben geweest? Je zou het haast denken, met al die politici en commentatoren die vinden dat het foute regime van president Moebarak te lang is gesteund. In die uitspraak zit iets raars. Want er is weinig andere keus dan met een zittend regime samen te werken.

Pas als een regime het erg bar maakt, zoals in Noord-Korea, is diplomatieke isolatie aan de orde. En wat is verstandiger: steun aan een regime dat weliswaar ondemocratisch is maar er wel voor zorgt dat de olie onze kant op komt? Of steun aan volksopstanden die de stabiliteit ondermijnen, de olieprijs opjagen of tot olietekorten leiden die onze herstellende economie schaden? Als puntje bij paaltje komt, kiezen we daarom en masse voor de zittende regimes.

De eerste tekenen van instabiliteit dienen zich aan. Inmiddels is een vluchtelingenstroom uit Tunesië op gang gekomen. Cruciaal is dat landen die democratiseren een vier tot vijf keer grotere kans lopen op interne conflicten.

In ontluikende democratieën kunnen politieke gelukszoekers de etnische, nationalistische of godsdienstige kaart spelen om bevolkingsgroepen achter zich te krijgen. Dit was een aanleiding voor de oorlogen op de Balkan en in de Kaukasus na de Europese Revolutie van 1989. Om deze redenen volg ik de gebeurtenissen in het Midden-Oosten met zorg, ook al begrijp ik de wensen van de bevolking.

Een ander punt van zorg is dat de revoluties in de Arabische wereld duidelijk maken dat de Amerikaanse macht, en daarmee die van de gehele westerse wereld, tanende is. Die afnemende macht is niet nieuw. De invloed van Washington op Israël is al gering, getuige de voortgang van de nederzettingenpolitiek. De Palestijnse kwestie wordt geen millimeter naar een oplossing gebracht.

De gevolgen zijn groot. Een tanende macht kan zijn belangen niet effectief beschermen. Als de olieaanvoer stokt, stokt de economie. Als landen instabiel worden, ontstaan vluchtelingenstromen die per definitie naar Europa gaan.

De problemen worden vergroot als de Straat van Hormoez of het Suezkanaal wordt geblokkeerd. En als neveneffect ontwikkelt Turkije zich onder minister van buitenlandse zaken Ahmet Davutoglu momenteel tot een belangrijke regionale speler die het initiatief in de regio deels van westerse landen overneemt.

Hoe te handelen? De Chinese opstelling is zonder meer interessant. Peking besteedde weinig aandacht aan Egypte. Wel hoopte de regering dat daar de stabiliteit gehandhaafd zou worden. Deze politiek past in het Chinese beleid van respect voor soevereiniteit van andere landen en niet-inmenging.

Vervolgens zal Peking niet kieskeurig zijn met welk regime wordt samengewerkt, als het maar zaken met China doet. Het is een opportunistische politiek waarmee de oliebelangen worden veiliggesteld en de basis voor meer invloed in de regio wordt gelegd.

Deze aanpak is on-westers. Want het Westen heeft wél een onbedwingbare neiging tot meesturen. Onze aanpak kan echter averechts werken. Die aanpak kent grote risico's als in de betreffende landen antiwesterse sentimenten leven. Dat is zeker in de Arabische wereld het geval. Want in de ogen van velen steunt het Westen hun foute regimes, is het uit op hun olie en is het nog eens moslimvijandig ook.

http://www.trouw.nl/opinie/podium/article3429114.ece/De_Westerse_drang_tot_meesturen_is_vol_risico_rsquo_s_.html

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dinsdag 15 februari 2011

Palestijns kabinet stapt op om gezagscrises


Palestijns kabinet stapt op om gezagscrises, staat boven een artikel, wat maandag 14 februari 2011 in Trouw werd gepubliceerd. De oorzaak van de gezagscrises is volgens Hamas vooral het schandaal wat is ontstaan na de publicatie van geheime Palestijnse documenten, waarin vergaande Palestijnse tegemoetkomingen werden onthuld.

Uit het in Trouw gepubliceerde artikel wordt het Palestijnse aanbod, als dat al betrouwbaar zou zijn, wel, het Israëlische tegenvoorstel niet gepubliceerd. Dat voorstel hield o.m. in dat Israël 6,8% van de Westoever wilde annexeren en daar 5% land voor terug wou geven. Er zou ook een corridor komen tussen de Westoever en Gaza. Israël was zelfs bereid sommige Arabische wijken van Jeruzalem naar de Palestijnen te laten gaan. Het artikel, zoals gepubliceerd in Trouw, wekt inderdaad de indruk dat de gezagscrises waarin het Palestijnse kabinet verkeerde, vooral is ontstaan door de voor hen nadelige publicatie van de geheime Palestijnse documenten, waaruit toegeeflijkheid van de Palestijnse onderhandelaars ten opzichte van Israël zou blijken. Dat Israël net zo, of wellicht nog wel meer toegeeflijk was, komt in dit artikel niet aan bod. Zoals dit artikel gepubliceerd is in Trouw wordt geen aandacht geschonken aan de Israëlische bereidheid, die de positie van de afgetreden Palestijnse regering geloofwaardiger had kunnen maken. De werkelijke reden van de gezagscrises is het blijvende en fundamentele verschil van opvattingen tussen Hamas en Fatah. Die laatste partij is volgens Hamas niet radicaal genoeg. De mening van Hamas over het aftreden van de Palestijnse regering maakt dus onderdeel uit van hun strategie.

 

J.S.

 

 

Bron:

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000529.html

 

 

 

Palestijns kabinet stapt op om gezagscrisis

Het voltallige Palestijnse kabinet heeft zijn ontslag ingediend bij president Mahmoud Abbas. Hij mist volgens de radicale Hamasbeweging, die de macht heeft in de Gazastrook, elke vorm van gezag.

Dat hebben regeringsfunctionarissen maandag gemeld. Abbas accepteerde het ontslag en vroeg premier Salam Fayyad een nieuwe regeringsploeg samen te stellen.

De Palestijnse Autoriteit van Abbas had zaterdag al aangekondigd dat zij in september verkiezingen wil organiseren voor het parlement en voor het presidentschap. De radicale Hamasbeweging, die de macht heeft in de Gazastrook, wees de stembusgang direct af.

Abbas mist volgens Hamas elke vorm van gezag. Zijn ambtstermijn liep in januari 2009 af, maar werd een aantal keren verlengd in afwachting van verkiezingen die steeds weer werden uitgesteld. Zo werd een stembusgang in januari 2010 geannuleerd wegens hevige spanningen tussen Hamas en Fatah, de partij van Abbas die de scepter zwaait over de Westelijke Jordaanoever.

Hamas zette de aankondiging van de stembusgang weg als een poging van Abbas om de aandacht af te leiden van het schandaal dat recent ontstond door de publicatie van geheime Palestijnse documenten door de Arabische nieuwszender al-Jazeera en de Britse krant The Guardian. Daaruit bleek dat de Palestijnse autoriteit in 2008 bereid was vergaande concessies te doen aan Israël tijdens vredesonderhandelingen.

Zo bood de Palestijnse Autoriteit aan vrijwel alle illegale nederzettingen in Oost-Jeruzalem te accepteren als Israëlisch grondgebied. Ook zouden Palestijnse onderhandelaars bereid zijn geweest akkoord te gaan met de terugkeer van niet meer dan 100.000 Palestijnse vluchtelingen, over een periode van tien jaar. Het gaat om mensen die in 1948, toen de moderne staat Israël ontstond, naar het buitenland vluchtten en om hun nageslacht. Uit de documenten bleek verder dat de geheime diensten van Israël en van de Palestijnse Autoriteit nauw met elkaar samenwerken.

De regering van Abbas werd ernstig in verlegenheid gebracht door de onthullingen. Veel Palestijnen zijn woedend over de toezeggingen die werden gedaan door de Palestijnse toponderhandelaar Saeb Erekat. Die bood zaterdag zijn ontslag aan bij president Abbas.

http://www.trouw.nl/nieuws/wereld/article3423186.ece/Palestijns_kabinet_stapt_op_om_gezagscrisis.html

 

 

 

 


zondag 13 februari 2011

Moslim kan net als katholiek democraat zijn.

Moslim kan net als katholiek democraat zijn, is de titel van een opiniërend artikel, geschreven door Hans Goslinga, wat op 12 februari 2011 in de Trouw is gepubliceerd. De actuele gebeurtenissen in Egypte en andere landen in de islamitische wereld vormen de aanleiding voor dit artikel. Montesquieu, de vader van de moderne democratie, vond de islam onverenigbaar met een gematigde staatsvorm. Hans Goslinga gaat in zijn artikel na of Montesquieu met zijn opvatting gelijk had. De heer Goslinga kan deze niet delen en geeft in plaats daarvan de voorkeur aan een positieve benadering van de huidige ontwikkelingen, en staaft die aan de hand van voorbeelden, die op zijn minst discutabel zijn. Citaat uit het artikel: Indonesië laat zien dat islam en democratie kunnen samengaan". Wanneer ik nauwkeurig naar de staatsinrichting van Indonesië kijk, dan moet ik helaas toch een gematigder conclusie trekken. En zelfs al zou een islamitische samenleving echt democratisch zijn, dan is daar de veiligheid van andere manieren van geloven niet gewaarborgd. Niet alleen in Indonesië worden Christenen vervolgd, dat is ook het geval in Egypte. Het kan een belangrijke indicatie zijn voor wat er mogelijk verder in Egypte en het Midden Oosten gaat gebeuren en ook welke gevolgen een drastische verandering in een islamitische samenleving voor Israël kan hebben.

Dit alles is aan de aandacht van Goslinga ontsnapt. Dat is jammer omdat de uitkomst van de positieve benadering van Goslinga van belang is bij de visie op de actuele gebeurtenissen. De positie van Israël wordt door Trouw toch al erg negatief bekeken en de benadering van Goslinga zal daaraan beslist geen goed doen.

 

J.S.

 

Bron:

http://www.indonesie.nl/id/1/939/de_staat_indonesie.html

 

 

Bron:

http://christenenvoorisrael.nl/artikelen/antisemitisme/2433-hypocrisie-van-protestanten

 

 

Moslim kan net als katholiek democraat zijn.

Montesquieu, de vader van de moderne democratie, vond de islam niet verenigbaar met een gematigde staatsvorm. Maar de Franse filosoof verkondigde wel meer opvattingen die later niet bleken te kloppen. Zo meende hij dat een monarchie beter past bij het katholicisme, met zijn zichtbare leider in het Vaticaan, en een republiek beter samengaat met het onafhankelijke en vrijheidslievende protestantisme.

Of heeft Montesquieu alleen schijnbaar ongelijk gekregen? De monarchieën in het noorden van Europa hebben, ondanks vorstelijke pracht en praal, een sterk republikeins karakter, terwijl de republieken in Latijns Europa vaak paternalistische trekken vertonen.

Zou hij dus ook gelijk hebben met zijn visie dat een despotie beter past bij de islam, terwijl het christendom zich 'met de zachtmoedigheid waarop in het evangelie zo wordt aangedrongen tegenover de razernij plaatst waarmee een tiran zijn wrede bewind uitoefent'? Het antwoord is van belang voor de kijk op de actuele gebeurtenissen in Egypte en andere landen in de islamitische wereld. Uiteraard geldt dat ook voor Europa, waar de immigratie van moslims zoveel politieke spanningen veroorzaakt dat zelfs de vraag is gerezen of welke religie dan ook wel past bij democratie.

Montesquieu had een optimistische kijk op de rol van het christendom. In zijn werk 'Over de geest der wetten' schreef hij: „Is het niet prachtig? De christelijke godsdienst, die alleen gericht lijkt op een gelukzalig leven in het hiernamaals, maakt ons ook in dit aardse leven gelukkig."

Montesquieu werd geboren precies honderd jaar voordat in 1789 de Franse revolutie uitbrak, die op bloedige wijze afrekende met de invloed van de kerk en een tegenstelling in het leven riep tussen religie en rede die nog altijd doorwerkt in het publieke debat in Europa. Alexis de Tocqueville schreef naderhand dat van de hartstochten die uit de Revolutie zijn voortgekomen de bestrijding van de godsdienst het eerst is ontstaan en het laatste is uitgedoofd (een voorbarige opvatting zoals is gebleken; Nederland dankt zelfs zijn eigenaardige politieke stelsel aan de tegenstelling tussen ratio en geloof die in de negentiende eeuw opkwam).

Van belang is dat Tocqueville, die veel over het wezen van de democratie en de rol van religie in de samenleving heeft nagedacht, een essentieel onderscheid maakte. Hij stelde vast dat de haat van de revolutionairen tegen het christendom niet zozeer was gericht tegen het geloof als wel tegen de politieke macht van de kerk. „De ongelovigen in Europa vervolgen christenen als politieke vijanden, veeleer dan als religieuze tegenstanders. En het is minder de vertegenwoordiger van God die ze afwijzen in de priester, dan de vriend van de macht."

Zijn conclusie, ook na zijn ervaringen in de toen nog jonge democratie in het protestantse Amerika, was dat democratieën en religie allerminst elkaars natuurlijke vijanden zijn. „Niets in het christendom, zelfs niets in het katholicisme", schreef hij, „is absoluut tegengesteld aan de geest van democratische samenlevingen." Hij ging zelfs een stap verder met de visie dat democratie niet zonder religie kan, omdat deze de mens uittilt boven alledaagse behoeften en verlangens.

De conclusie kan zijn dat waar religie pacteert met een onderdrukkende wereldlijke macht, zoals in het Frankrijk van het Ancien Régime, of zelf een dwingende politieke macht uitoefent, als vanzelf heftige tegenkrachten oproept. Andersom kunnen religies het voertuig van zulke tegenkrachten worden, als zij door de wereldlijke macht worden onderdrukt. In die zin speelt de verboden Moslimbroederschap in Egypte een rol vergelijkbaar met die van de katholieke kerk in Polen tijdens het communistische regime of met die van het gereformeerde verzet onder de Duitse bezetting. Daarmee is nog niet gezegd dat religie of welke overtuiging ook als bevrijdende kracht voetstoots moet worden vertrouwd. De Franse revolutie verkeerde, in weerwil van haar streven naar vrijheid, gelijkheid en broederschap, in een bloedbad en eindigde door de chaos en de willekeur met de roep om een sterke leider.

De islamitische president Yudhoyono van Indonesië omschreef ten tijde van de Deense cartoonkwestie het herhaaldelijk afdrukken van de spotprenten als 'een demonstratie van gevoelloze heldhaftigheid die geen enkel democratisch doel dient'. Met die uitspraak beoogde hij niet de uitingsvrijheid geweld aan te doen, maar wilde hij waarschuwen voor het risico dat moslims zich van de democratie zouden afwenden als deze hun heilige symbolen niet kan beschermen'. Yudhoyono had recht van spreken. Indonesië laat zien dat islam en democratie kunnen samengaan.

In het gepolariseerde klimaat in Nederland waren zijn woorden boter aan de galg gesmeerd. In dezelfde periode werd hier met veel politiek geweld een WRR-rapport over de islam van tafel geveegd, dat er slechts op wilde wijzen dat de moslimwereld een grote verscheidenheid aan politieke vormen kent en niet alleen bestaat uit handenafhakkers en vrouwenstenigers, zoals populistische politici en columnisten de natie willen doen geloven.

Van het katholicisme werden in de tijd van Tocqueville net zulke angstaanjagende beelden geschetst, ook in de jonge democratieën Amerika en Nederland. Deze religie, met zijn machtscentrum in Rome, werd volstrekt onverenigbaar geacht met de democratische staatsvorm. In Nederland trad pas in 1918 de eerste katholieke premier aan, in de Verenigde Staten pas in 1961 de eerste katholieke president. Zulke processen vergen tijd, maar zij beginnen, zoals de WRR tegen de keer in onderstreepte, met scherp kijken, vooral naar de lichten die aangaan.

http://www.trouw.nl/opinie/columnisten/goslinga/article3419564.ece/Moslim_kan_net_als_katholiek_democraat_zijn_.html

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

vrijdag 11 februari 2011

Israëlische bevalt in Palestijns ziekenhuis

 

Israëlische bevalt in Palestijns ziekenhuis, is de opvallende titel van een bericht wat op 10 februari in Trouw is gepubliceerd.

Het artikel is overgenomen van Novum/AP en is tevens verschenen in de meeste mainstream media. Daar hoort een kwaliteitskrant zoals Trouw zeker bij! Toch had juist het dagblad Trouw aan dit artikel, wat onveranderd van Novum/AP is overgenomen, iets opmerkelijks kunnen toevoegen. Een dag eerder namelijk, is een Palestijnse vrouw bevallen in een Israëlische legerambulance. Deze vrouw heeft tijdens haar bevalling en ook daarna goede en oprecht gemeende hulp gekregen van IDF personeel. "Ik wil graag de soldaten bedanken die me enorm hebben geholpen en wens hen gezondheid toe", zo zei Shirin Mohammed Salamin de jonge Palestijnse moeder. Deze woorden, van een Palestijnse vrouw, staan haaks op het beeld wat over Israël heerst in de mainstream media. Helaas heeft Trouw zich hierin niet weten te onderscheiden.

 

J.S.

 

Bron:

http://isreality.nl/palestijnse-vrouw-bedankt-idf-soldaten-die-hielpen-bij-bevalling/

 

    

 

 

 

Israëlische bevalt in Palestijns ziekenhuis

(Novum/AP) - Een Israëlische vrouw is woensdag in een Palestijnse ziekenhuis op de Westelijke Jordaanoever bevallen. Het uitzonderlijk zeldzame voorval werd door de Palestijnse president Mahmoud Abbas beloond met een bos bloemen.

Nisreen Chayedri groeide joods op maar bekeerde zich tot de islam. Ze was woensdag in Ramallah aan het winkelen toen de weeën begonnen. Haar echtgenoot bracht haar vlug naar het ziekenhuis, waar ze beviel van een zoontje.

Hoewel joodse Israëliërs de Palestijnse gebieden uit veiligheidsoverwegingen niet mogen bezoeken, geldt dat niet voor Arabische Israëliërs. Van de Palestijnse medische dienstverlening wordt echter zeer zelden gebruik gemaakt, omdat deze bepaald onderdoet voor de Israëlische gezondheidszorg.

Chayedri zei dat ze in het ziekenhuis als een vip behandeld werd. Het ziekenhuis zocht een arts voor haar die het Hebreeuws machtig is en naast het boeket van Abbas ontving ze ook bezoek van de burgemeester van Ramallah.

http://www.trouw.nl/nieuws/wereld/article3418053.ece/Israelische_bevalt_in_Palestijns_ziekenhuis.html

 

 

 

 

 

woensdag 9 februari 2011

Abbas komt alsnog naar Nederland

Abbas komt alsnog naar Nederland is het kopje van een klein artikel wat op dinsdag 8 februari 2011 in Trouw is verschenen. Het bericht is overgenomen van het ANP. Het Reformatorisch Dagblad besteedt echter meer aandacht hieraan, en licht toe dat Wilders Abbas liever naar Jordanië had zien gaan. Bovendien, minister Rosenthal streeft een evenredige benadering van het Israëlisch-Palestijns conflict na. Een bezoek van Abbas, die door de minister als één van de grote spelers op het toneel van het Midden Oosten wordt genoemd, aan Nederland is daarbij volgens hem van belang. Wilders ziet géén verbinding tussen het Israëlisch-Palestijns conflict en de onrust in de Arabische landen. Die onrust komt volgens hem door de puinhopen in de Arabische wereld. Hulde aan het Reformatorisch Dagblad dat aan de berichtgeving over deze zaak meer aandacht heeft geschonken dan Trouw.

 

J.S.

 

Bron:

http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/abbas_komt_alsnog_naar_nederland_1_533048

 

 

 

 

Abbas komt alsnog naar Nederland

RAMALLAH (ANP) - De Palestijnse president Mahmoud Abbas zal nog dit jaar een bezoek brengen aan Nederland. Aanvankelijk zou hij vorig jaar juni langskomen, op uitnodiging van de Nederlandse regering. Maar dat ging vanwege de val van het kabinet niet door.

Minister Uri Rosenthal (Buitenlandse Zaken) heeft de uitnodiging dinsdag herbevestigd. Hij deed dat tijdens een ontmoeting met de president in Ramallah op de Westelijke Jordaanoever. ,,Hij neemt de uitnodiging graag aan'', zei Rosenthal na afloop van het gesprek. Een precieze datum voor het bezoek moet nog worden gezocht.

 

http://www.trouw.nl/nieuws/nederland/article3415671.ece/Abbas_komt_alsnog_naar_Nederland.html

 

 

zaterdag 5 februari 2011

Wilders tegen bezoek Rosenthal aan Ramallah

Wilders tegen bezoek Rosenthal aan Ramallah luidt de titel van een artikel wat op 6 februari 2011 door Trouw is gepubliceerd, naar aanleiding van het bezoek van minister Rosenthal aan Israël en de Palestijnse gebieden. Wilders beschouwt Jordanië als de Palestijnse staat en de hoofdstad daarvan is Amman. In die zin heeft Rosenthal volgens Wilders niets te zoeken in Ramallah. Naar mijn mening gaat Wilders hierin wel erg ver. Dat Wilders ook hoopt op oprechte en diepe steunbetuiging van de minister aan de Joodse staat gaat uiteraard niet te ver! Helaas wordt dit laatste niet in Trouw, wel in sommige andere media gemeld. Zoiets hoort naar mijn mening expliciet in élke respectabele krant gemeld te worden. Die kans heeft Trouw aan zich voorbij laten gaan.

J.S.

Bron:

http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Binnenland/article/detail/566822/2011/02/06/Wilders-tegen-bezoek-Rosenthal-aan-Ramallah.dhtml

 

 

Wilders tegen bezoek Rosenthal aan Ramallah

DEN HAAG (ANP) - Geert Wilders betreurt het zeer dat minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken deze week naar de Palestijnse stad Ramallah op de Westelijke Jordaanoever gaat.

De leider van de PVV, de gedoogpartner van het minderheidskabinet van VVD en CDA, beschouwt Jordanië als de Palestijnse staat. ,,De hoofdstad ervan is Amman en dus niet Ramallah. Rosenthal heeft daar dus eigenlijk niets te zoeken'', stelde Wilders zondag.

Rosenthal begint zijn bezoek aan het Midden-Oosten zondagavond in Amman. De dagen erna gaat hij naar Israël en de Palestijnse gebieden. In Ramallah staat het hoofdkwartier van de Palestijnse Autoriteit.

Rosenthal heeft maandag in Jordanië eerst een ontmoeting met zijn ambtgenoot NasserJudeh en met koning Abdullah II. Wilders hoopt dat de bewindsman in die gesprekken ook de mogelijke rechtszaak aankaart die hem nog altijd boven het hoofd hangt wegens belediging van de profeet Mohammed in de anti-Koranfilm Fitna.

http://www.trouw.nl/nieuws/nederland/article3411753.ece/Wilders_tegen_bezoek_Rosenthal_aan_Ramallah.html

 

 

 

vrijdag 4 februari 2011

Suriname erkent Palestijnse staat

Suriname erkent Palestijnse staat is de titel van een artikel wat op 2 februari 2011 is gepubliceerd in Trouw. Het bericht is letterlijk overgenomen van Novum. Zorgvuldigheid met het oog op publiceren is noodzakelijk. Gelet op dit artikel heeft men bij Trouw die zorgvuldigheid over het hoofd gezien. Palestina bestaat niet. Een meerderheid van de Tweede Kamer steunde donderdag zelfs een voorstel van SGP, CU en het CDA waarin het kabinet wordt gevraagd om de Europese Unie op te roepen tot verzet tegen het eenzijdig uitroepen van een Palestijnse staat. Suriname erkent een staat die niet bestaat en Trouw neemt niet de moeite dit te melden. Niet echt een betrouwbaar artikel dus.

J.S.

Bron: http://www.refdag.nl/nieuws/palestijnen_mogen_niet_zelf_staat_uitroepen_1_532168

 

 

Suriname erkent Palestijnse staat

http://www.trouw.nl/nieuws/wereld/article3406478.ece/Suriname_erkent_Palestijnse_staat.html

(Novum) - In navolging van andere landen in Zuid-Amerika heeft ook Suriname Palestina als onafhankelijke staat erkend. Dat heeft een woordvoerder van het kabinet van de president van Suriname woensdag bevestigd.

President Desi Bouterse heeft aan de Palestijnse president Mahmoud Abbas en aan de Verenigde Naties laten weten dat Suriname overgaat tot erkenning van Palestina. Bouterse gaat daarbij uit van de grenzen van 1967, schrijft het Dagblad Suriname.

Ook Argentinië, Bolivia, Brazilië, Chili, Ecuador, Peru en Uruguay erkennen Palestina als onafhankelijke staat. Onlangs deed buurland Guyana hetzelfde. Nederland heeft Palestina niet erkend, net als de meeste andere westerse landen.

 

woensdag 2 februari 2011

Israël stemt in met militairen in Sinaï

Israël stemt in met militairen in Sinaï, was de titel van een artikel wat op 1 februari 2011 in Trouw werd gepubliceerd.

Het artikel is afkomstig van Novum/AP en Trouw heeft er geen toevoegingen bij of commentaar op.

Reacties naar aanleiding van het artikel op de site van Trouw zijn weer eens erg eenzijdig gericht tegen Israël. Zou het kunnen zijn dat Trouw zich laat gijzelen door de lezersclientèle?

 

Het is namelijk interessant om te weten dat afgelopen maandag op bevel van de Egyptische Moslim Broederschap, gewapende eenheden van de Palestijnse terreurorganisatie Hamas, vanuit de Gazastrook de grens overgestoken zijn en hebben in de noordelijke Sinaï woestijn de speciale veiligheidstroepen van het Egyptisch ministerie van Binnenlandse zaken aangevallen. Hierdoor is een tweede Palestijns front tegen het regime Mubarak geopend en blijkt de Moslim Broederschap toch een veel grotere rol te spelen dan eerder werd gedacht, of gewenst was. Als reactie op de inval van Hamas is het Egyptische leger begonnen met versterkingen naar de Sinaï te sturen.Bron: http://xandernieuws.punt.nl/?id=620131&r=1&tbl_archief=0&

 

 

 

J.S.

 

 

 

 

 

 

Israël stemt in met militairen in Sinaï

 

http://www.trouw.nl/nieuws/wereld/article3403600.ece/Israel_stemt_in_met_militairen_in_Sina_iuml_.html

 

(Novum/AP) - Israël heeft maandag ingestemd met de inzet van ongeveer achthonderd Egyptische militairen op het schiereiland Sinaï. Het is de eerste keer dat Israël toestemt met een dergelijke troepeninzet sinds de twee landen ruim dertig jaar geleden vrede sloten.

De troepenmacht - bestaande uit twee bataljons - wordt in Sharm el-Sheikh gestationeerd, op het zuidelijkste puntje van het schiereiland, ver van Israël.

In het vredesakkoord dat Egypte en Israël in 1979 sloten werd overeengekomen dat Israël het schiereiland terug zou geven aan Egypte. In ruil daarvoor stemde Egypte toe met het demilitariseren van het gebied, dat grenst aan het zuiden van Israël. Israël maakte zich destijds zorgen over een Egyptische invasie vanuit Sinaï.

Egypte heeft de troepeninzet in Sinaï niet bevestigd en David Satterfield, de voorzitter van een onafhankelijke groep van twaalf landen die de situatie in Sinaï overziet, wilde niet reageren.

Zondag zei de Israëlische premier Benjamin Netanyahu nog de situatie in Egypte nauwlettend in de gaten te houden. Maandag zei de Israëlische president Shimon Peres dat Israël altijd groot respect heeft gehad voor de Egyptische president Hosni Mubarak en dat nog steeds heeft. "Ik zeg niet dat alles wat hij deed goed was, maar hij deed iets waar we hem allemaal dankbaar voor zijn: hij bewaarde de vrede in het Midden-Oosten."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

http://xandernieuws.punt.nl/?id=620131&r=1