Antisemitisme is niet 'salonfähig' geworden

Jan Dirk Snel heeft op afgelopen 28 maart een opiniestuk geschreven in Trouw waarin hij stelt dat het antisemitisme niet salonfähig is geworden. Hij reageerde daarmee op een artikel wat op 25 maart in de Verdieping van Trouw is gepubliceerd. Jan Dirk bouwt zijn betoog, met daarin zijn stelling, op aan de hand van cijfermateriaal van het CIDI. Daarmee wil hij aantonen dat deze cijfers goed laten zien dat antisemitisme niet beschaafd is. Hoewel hij zelf het cijfermateriaal genuanceerd probeert te benaderen o.m. door op te merken dat de aangiften bij de politie daarin niet zijn meegenomen, gaat hij toch voorbij aan wat er werkelijk aan de hand is. Jan Dirk Snel is er van overtuigd dat antisemitisme bestreden moet worden, maar niet voor politieke doeleinden gebruikt mag worden. Hij merkt hier in zijn artikel over op dat wanneer mensen klagen over antisemitisme dat dan in werkelijkheid vaak gaat over kritiek op Israël. En daarin nu juist zit de valkuil! Volgens Jan Dirk zijn antisemitisme en kritiek op Israël twee geheel verschillende dingen. Maar zo gemakkelijk zijn kritiek op Israël en antisemitisme niet te scheiden. In dit artikel wordt de landelijke, mondiale en tegelijk buitenproportionele kritiek op Israël volledig buiten beschouwing gelaten. De vraag die veel sympathisanten van Israël stellen is waarom nou juist Israël zo onevenredig fel en onredelijk wordt aangevallen in de media, in de internationale diplomatie en door actie- en mensenrechtengroepen. Waarom zijn een paar honderd nieuwe huizen in Jeruzalem, Israëls hoofdstad, voorpaginanieuws en reden voor felle veroordelingen door wereldleiders? Waarom wordt juist Israël veelvuldig met de nazi's, symbool van het absolute kwaad, vergeleken? En waarom wordt meer dan 60 jaar na dato nog steeds Israëls bestaansrecht in twijfel getrokken of zelfs ontkend, wat ook is doorgedrongen in de dagelijkse berichtgeving. Het is de mate en heftigheid van kritiek die op Israël wordt geleverd dat daarom de grens tussen antisemitisme en kritiek op Israël niet zomaar valt te trekken, áls die al te trekken zou vallen. Uiteraard is gepaste kritiek op Israël niet gelijk aan antisemitisme. Die kritiek dient in dat geval in overeenstemming te zijn met de feiten. Wanneer dat niet het geval is, en kritiek op Israël gaat werkelijk alle perken te buiten, dan is dat een nieuwe en gevaarlijke uiting van antisemitisme die wel degelijk salonfähig is geworden. En wie dat ontkent, die verdient tegenspraak!

 

 

J.S.

 

Bron: http://www.israel-palestina.info/modules.php?name=News&file=article&sid=1317

 

 

 

 

 

Antisemitisme is niet 'salonfähig' geworden

http://www.trouw.nl/tr/nl/4328/Opinie/article/detail/1866313/2011/03/28/Antisemitisme-is-niet-salonfahig-geworden.dhtml

 

'Antisemitisme is weer salonfähig', stond groot voorop de Verdieping (Trouw, 25 maart). De beschikbare cijfers van het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël) tonen dat in elk geval niet aan. In 2009 telde men 167 incidenten. Vijftig ervan betroffen e-mails, in vijfentwintig gevallen ging het om vernielingen of bekladdingen, twintig keer ging het om schelden, zes keer om bedreigingen en in vier gevallen werd geweld gebruikt.

Daar hoor je bij te zeggen dat elk geval er één te veel is en dat is ook zo, maar op dertig- tot vijftigduizend joden in Nederland zijn dit geen hoge getallen. Al zullen de werkelijke cijfers ongetwijfeld hoger zijn: aangiften bij de politie zijn bijvoorbeeld niet meegenomen. Tegelijk moet niet onderschat worden dat sommigen die als Jood 'herkenbaar' zijn, zoals dat heet, soms werkelijk onaangename dingen meemaken.

Wat de cijfers wel heel goed laten zien, is dat antisemitisme niet salonfähig is. Onder het kopje 'media' vallen slechts zeven incidenten, onder 'boeken, toneel, films, expositie' twee. Geen enkele redactie in Nederland zal een antisemitisch stuk laten passeren. Als Harry Mens als tv-presentator een verdachte opmerking maakt, wordt dat onmiddellijk opgemerkt. De gevoeligheid is juist groot. En terecht.
Als mensen over antisemitisme klagen, gaat in het in werkelijkheid vaak over kritiek op Israël. Dat zijn twee geheel verschillende dingen, maar het een kan inderdaad tot het ander leiden, in beide richtingen.

Bloeme Evers noemt Dries van Agt "hartstikke antisemitisch" - zonder enig bewijs. Als de interviewer vraagt of kritiek op de staat Israël meteen antisemitisch is, antwoordt zij: "Het zijn daar toch allemaal Joden, in Israël? Onder het doorkijkbloesje van het anti-Israëlisme gaat antisemitisme schuil."

Tja, ik vrees dat een Joodse leerling een vier geven op deze manier ook antisemitisme is. Als je vindt dat Van Agt te ver gaat in zijn kritiek op Israël of ongelijk heeft, kun je dáár zakelijk op ingaan. Maar mevrouw Evers heeft de uitzending waar ze kritiek op heeft, niet gezien, "want dan krijg ik een bloedspuwing van woede". Dan heeft ze geen recht van spreken.

Er zijn inderdaad signalen dat sommige nieuwe Nederlanders van islamitische huize de staat Israël en Joden in het algemeen niet uit elkaar weten te houden. De absurde complottheorie van Mohamed Rabbae over Wilders als pion van Israël was daar een recente, groteske uiting van. Door onderwijs, gesprek en voorlichting zal hier iets tegen gedaan moeten worden.
 
Maar voor een Nederlands-Marokkaanse jongeling die het allemaal niet zo goed uit elkaar kan houden, zal het niet erg verhelderend zijn om bij een ongenuanceerde uitspraak over 'de Joden', geconfronteerd te worden met een aangifte van een centrum dat volgens de naam informeert over Israël. Ter ere van het CIDI moet gezegd worden dat het wél probeert antisemitisme en antizionisme uit elkaar te houden, maar waarom wordt de bestrijding van antisemitisme dan niet onder een passende, afzonderlijke naam gevoerd?

Ook met voetbal is er iets. Aanhangers van Ajax noemen zich Joden en voeren de Israëlische vlag. Fans van clubs als ADO Den Haag gaan vervolgens op 'Jodenjacht'. Is dat antisemitisme? Nee, want het gaat hun niet om Joden, maar om Ajacieden. Is het kwetsend? Ja, uitermate. Wie 'Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas' scandeert, weet drommels goed waar hij aan refereert en heeft echt geen  geschiedenisonderwijs nodig. Die dient op zijn donder te krijgen.

Antisemitisme dient bestreden te worden, maar wie het begrip voor politieke doeleinden misbruikt, verdient tegenspraak. Alleen antisemitisme is antisemitisme. Laten we de maatschappelijke discussie zuiver houden.