Dit artikel is opgebouwd aan de hand van vier vragen, die op een open manier zijn gesteld en waarop geantwoord wordt. Die antwoorden geven te denken! Mij in elk geval aan de uitdrukking, 'dat de – politiek correcte- wens de moeder van de gedachten is'. In dit geval is die wens zo geformuleerd in de antwoorden. Helaas valt echter meer te vrezen dat dit akkoord bedoeld is om naar buiten toe een gunstige indruk te maken, zodat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in september een resolutie voor een Palestijnse staat zal kunnen aannemen. Daarna zullen beide partijen elkaar ongetwijfeld weer gaan verketteren. Maar op dit moment is het dus nog even nodig om eensgezindheid voor de goedgelovige buitenwereld uit te stralen. Zou Hamas op den duur ook op de Westbank de macht krijgen, of grijpen, dan ligt een situatie als een soort van 'Gaza 2' voor de hand, met als gevolg een nieuwe regen van raketten op Israëlische burgers!
Ook wordt in dit artikel Israël weer eens gezien als de afwijzende partij, wat op zijn minst onbegrijpelijk genoemd moet worden. Hamas streeft immers de vernietiging van Israël na en wie kan er vrede sluiten met een groepering die je bestaan wil vernietigen? Bovendien wordt in dit artikel, zoals zo vaak, aan Abbas de incorrecte titel van president toegekend. Er bestaat op dit moment geen officiële Palestijnse staat, dus kan de titel van president momenteel niet op Abbas van toepassing zijn.
J.S.
Akkoord Fatah en Hamas, op weg naar eigen staat
VIER VRAGEN - De Palestijnse rivalen Hamas en Fatah zijn het gisteren eens geworden over verzoening. Beide partijen hebben tijdens een overleg in Caïro besloten samen één interim-regering te vormen. Die zal het dagelijkse bestuur op zich nemen, tot de presidents - en parlementsverkiezingen over precies een jaar. Hieronder enkele vragen beantwoord:
Waarom is er juist nu een akkoord gesloten?
De verzoening van Fatah en Hamas komt min of meer uit de lucht vallen. De partijen besturen sinds 2007 elk een deel van het Palestijns gebied, nadat Hamas Fatah tijdens een gewapend conflict uit de Gazastrook had gegooid. Sindsdien leven de groeperingen op voet van oorlog. Vooral het feit dat ze kennelijk een oplossing hebben gevonden voor het 'reorganiseren' van hun veiligheidsdiensten is een verrassing.
Biedt het akkoord perspectief op hervatting van vredesbesprekingen met Israël?
De eerste reacties waren gisteren afwijzend. Premier Netanjahoe zei dat Abbas moet 'kiezen' tussen Israël en Hamas. 'Er is geen mogelijkheid om vrede met beide te hebben', zei hij. Israël wijst Hamas af als gesprekspartner omdat de beweging het bestaan van Israël ontkent en regelmatig raketten vanuit de Gazastrook op Israëlische dorpen afvuurt.
Brengt het akkoord een Palestijnse staat dichterbij?
Het akkoord geldt voor de Palestijnen als een belangrijke doorbraak op weg naar een eigen staat. President Abaas-die het komende jaar aan kan blijven- wil in september zo'n eigen staat uitroepen en erkend krijgen door de Verenigde Naties. Dat zou moeilijk zijn geweest als het alleen over de Westelijke Jordaanoever zou zijn gegaan, het gebied waar Abbas nu de scepter zwaait. Ook voor Hamas zijn er voordelen verbonden aan de teoenadering. De radicale beweging-die in 2006 de parlementsverkiezingen won- is er alles aan gelegen legitimiteit te verwerven en mee te regeren, ook op de Westoever.
Speelt de Arabische opstand een rol in de toenadering tussen Hamas en Fatah?
Het Palestijnse akkoord is niet los te zien van de recente ontwikkelingen in de Arabische wereld. Ook de Palestijnse leiders stonden onder druk van demonstrerende jongeren, in Gaza en op de Westoever. Die eisten alleen niet het vertrek van het regime, maar juist verzoening en eenheid. Bovendien nam door de gevolgen van de Arabische opstand de noodzaak voor Palestijnse leiders toe om hun verantwoordelijkheid te nemen. Abbas verloor zijn steunpilaar Moebarak in Egypte. Hamas vreest op zijn beurt de ontwikkelingen in Syrië, dat nu nog onderdak biedt aan Hamas' politiek leider Khaled Masjal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten