Het nieuwe jaar is nog maar enkele dagen oud en helaas is er dit jaar alweer een artikel verschenen in de Verdieping van Trouw wat in het nadeel van Israël is. Deze keer gaat het om de ervaringen tijdens een zwangerschap die Ilse Van Heusden, de auteur van het artikel, heeft ondergaan toen ze in Israël woonde. Vanuit dit gegeven ligt het dan ook voor de hand dat we hier te maken hebben met de subjectiviteit van de auteur. Deze voert de boventoon en laat weinig ruimte over voor informatie die een reëler beeld geeft van de Israëlische gezondheidszorg in het algemeen en de prenatale zorg in het bijzonder.
De titel 'het uitverkoren volk moet perfect zijn' is heel suggestief. En dat niet alleen. Veel ernstiger nog is het verband wat de auteur daarmee legt tussen wat zij tijdens haar zwangerschap heeft ondergaan en haar visie op het Joodse volk. Haar verband dan, want het is geen reëel verband! Er bestaat namelijk in Israël geen wet die veel en gezonde baby's eist. Wel de natuurlijke behoefte van een groot deel van de Israëlische bevolking er alles aan te doen om gezonde en sterke kinderen te krijgen. Deze wens moet in samenhang worden gezien met de tijd dat Israël nog een land in opbouw was. Daarbij was veel menselijke kracht nodig. Niet alleen bij de opbouw, ook voor de verdediging daarvan. De wens om veel kinderen te krijgen is overigens niet alleen voorbehouden aan orthodoxe gelovigen. Er zijn in Israël ook seculiere inwoners die om reden van de ontzettende ervaringen met de Shoah een groot gezin wensen. Dit laatste is een Israëlische variant op een verschijnsel wat zich mondiaal voordoet. Het is aantoonbaar dat er overal in de wereld na een oorlog meer kinderen worden geboren.
Van Heusden noemt de gang van zaken rondom de CMV-test in haar artikel paniekzaaierij. De CMV-test wordt in Israël automatisch uitgevoerd. Dit illustreert zorgvuldigheid. Dat de auteur deze zorgvuldigheid als krampachtigheid ziet is het gevolg van haar eigen nervositeit. Dit is op zichzelf goed te begrijpen, maar kan natuurlijk niet als maatstaf worden gehanteerd voor prenatale zorg waar dan ook ter wereld. Dat deze zorg in Israël veel controles kent, kan mogelijk verband houden met de angst waarin de staat Israël leeft en het daar mee samenhangede overlevingsimpuls.
En als die angst mee zou worden bezworen door het feit dat prenatale tests in de Joodse religie niet ter discussie staan kan dat niet anders dan positief worden opgevat! Wanneer er om religieuze bezwaren in Nederland preventieve en ook medische zorg achterwege gelaten moet worden, dan steekt er een storm van –seculiere- protesten op. De Joodse religie met daarin ook het streven om te komen tot maximale gezondheidszorg, dient juist geprezen te worden in plaats van het en passant in verband brengen met krampachtigheid! Dat de prenatale zorg in Israël inderdaad goed is geregeld ontging vriendinnen van Van Heusden in Nederland in elk geval niet. Die hadden zelf wel zo'n goede zorg willen hebben.
Al met al moet de conclusie hieruit worden getrokken dat titel en inhoud van het artikel de eigen indrukken van Van Heusden verwoorden. In dit geval is dat een bedenkelijke zaak. De positie van het Joodse volk en de zorgvuldigheid van de Israëlische prenatale zorg worden om die reden op een onheuse manier in diskrediet gebracht.
Zelf ben ik moeder van drie en grootmoeder van (voorlopig) 1. Het personelijke relaas van de schrijfster komt me erg overdreven voor. Ze noemt de zorg tijdens de zwangerschap "een militaire operatie". Ik weet niet welke militaire operaties de schrijfster heeft ondervonden, maar ik ken niemand die haar zwangerschap in dit land zo heeft aangevoeld (en onder mijn vriendinnen zowel als onze schoondochter, zijn er natuurlijk genoeg dames die hier in het leger hebben gediend, evenals hun partners).
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of de leidster van de creche (zoals vermeld in het relaas) werkelijk heeft gezegd dat het Joodse volk is uitverkoren en perfect moet zijn. Het klinkt mij nogal vreemd in de oren. Was deze leidster een zeer vrome dame? Misschien zou zo een zeer vrome dame zo iets beweren. Al ken ik genoeg vrome dames en heren uit wiens mond ik iets dergelijks nooit heb gehoord. Zei ze het misschien als grapje? Dat klinkt mij overtuigender. Of is het misschien helemaal nooit gezegd?? Zelfs haar gynecoloog zei dat moeders hier perfecte kinderen willen. Hoe kan het dat mijn gynecologen (ik was niet altijd bij dezelfde met ons trio), nooit zo iets tegen ons gezegd hebben? In Nederland wil men blijkbaar liever geen "perfecte" kinderen?
Ik vind het relaas een vreemd verhaal, nogal moeilijk letterlijk te geloven. Bovendien, niemand dwingt een zwangere vrouw elke drie weken naar de arts te gaan (Is mij nooit voorgesteld en heb ik ook nooit gedaan).
Dan het gemiddelde geboortecijfer. Een NL vrouw krijgt gemiddeld 1.78 kinderen, dat houdt dus in dat veel moeders 1 kind krijgen - hoe ongezellig.... en een flink aantal NL moeders krijgt meer dan 2 kinderen. In Israel krijgt een Joodse moeder gemiddeld bijna 3 kinderen, heerlijk toch? (Waarom wordt er eigenlijk niets vermeld over de andere moeders in dit land? Zo lag ik na een van de bevallingen naast een Arabische dame die haar 6e kind had gekregen en er niet naar om keek....).
Nogmaals, het gaat om een persoonlijk relaas, maar er zit wel een stinkend luchtje aan, vast van een vieze luier....
The concern I would primarily have is does the journal have an editor? And if yes how did this obvious distortion get published?
BeantwoordenVerwijderenArticles like this do nothing in building positive relations. It is a high responsibility when publishing anything to ensure accuracy and prevent slander ... especially when published on the internet where it will be visible to all ... for a very long time!
An intelligent person would soon realise the author is not Jewish (and was diagnosed with a particular virus justifying consistant tests and monitoring) so therefore her experience perhaps is/was more down to her mental state at the time (perhaps understandable ... at a stretch!)
Too err is human ... and forgiveness (to the author) will come. However, I'd like to see a retraction and apology from the author, journal and editor.