http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/08/02/hamas-mag-trouw-dankbaar-zijn-1/
= IMO Blog =
Terwijl op internet niet zonder reden fake bedankbrieven van Hamas aan de media rondgaan, houdt Trouw het bij hetzelfde oude, bekende verhaal over de Gaza oorlog. Israels kant krijgt meer aandacht, en dat is niet eerlijk, is de teneur. Opvallend is dat het artikel alleen over de Amerikaanse media gaat:
Die houding van lezers en luisteraars leidt er volgens critici van de gevestigde media toe dat kranten en tv-zenders het verhaal van de oorlog vooral van de Israëlische kant vertellen. Inderdaad komt het Israëlische standpunt gemakkelijk bij de Amerikanen de huiskamer in. De Israëlische samenleving lijkt nu eenmaal meer op de Amerikaanse. Er dienen naar schatting zelfs 750 mensen met een Amerikaans paspoort in het Israëlische leger.
Premier Netanjahoe is maar al te bereid om in een live interview uit te leggen waarom het de schuld is van Hamas dat er zoveel burgerdoden vallen. En als de premier zelf niet kan, zijn er wel woordvoerders die met een perfect Amerikaans accent uitleggen in wat voor dwangpositie Israël verkeert.
Ze zijn ook gaan turven hoe vaak mensen van welke kant aan het woord kwamen in TV uitzendingen:
Palestijnen komen veel minder vaak aan het woord, zegt Yousouf Munayyer van het Palestine Center. Hij telde wie er allemaal als commentator mochten aanschuiven bij CNN, vanaf het moment dat de lijken werden ontdekt van drie ontvoerde Israëlische jongeren op 30 juni. Tot en met 10 juli telde hij 19 keer een Israëlische functionaris in de uitzending, en maar één Palestijnse vertegenwoordiger.
Daarnaast kwamen er ‘gewone’ Israeliërs en Palestijnen aan het woord, en de vraag is, hoe je die moet tellen. En wat is gewoon? CNN heeft bijvoorbeeld de oud-ambassadeur van Israël in de VS, Michael Oren, als commentator onder contract.
Foei Amerika! Is dat een vrije pers? Waar een kant zoveel minder aandacht krijgt? Het zou niet moeten mogen. Gelukkig zijn wij hier een stuk evenwichtiger, nietwaar? Of wacht even…. Uit onderzoeken naar de berichtgeving in bijv. NRC blijkt dat:
Van de 124 artikelen over het conflict in de onderzochte periode waren er 31 neutraal, 25 licht gekleurd ten voordele van de Palestijnen, 52 gekleurd ten voordele van de Palestijnen, 14 sterk gekleurd ten voordele van de Palestijnen, en 2 gekleurd ten voordele van Israël
Aangezien maar twee artikelen, een column van Afshin Ellian en een interview met Rabijn Evers, als pro-Israël gekwalificeerd kunnen worden, wordt voor het overige met ‘gekleurd’ altijd gekleurd ten voordele van de Palestijnen c.q. ten nadele van Israël bedoeld.
Uit deze tabel is af te leiden dat van de nieuwsartikelen 38% neutraal waren, 28% licht gekleurd, 28% gekleurd en 6% sterk gekleurd.
Van de achtergrondartikelen (achtergrond, reportages, nieuwsanalyses en interviews) was 16% neutraal, 15% licht gekleurd, 55% gekleurd en 13% sterk gekleurd ten nadele van Israël en 2% licht gekleurd ten voordele van Israël.
Van de opiniestukken (inclusief hoofdredactionele commentaren en boekrecensies) was 12,5% neutraal, 12,5% licht gekleurd, 44% gekleurd en 25% sterk gekleurd ten nadele van Israël en 6% gekleurd ten voordele van Israël.
In de berichtgeving lag de nadruk sterk op het Israëlische geweld en de gevolgen daarvan voor de Palestijnen. (…) Vooral Palestijnen komen aan het woord. Dit zijn vaak gewone Palestijnen, maar ook meermaals woordvoerders van Hamas of de Qassam Brigades, de militaire vleugel van Hamas. ‘Gewone’ Israëlische burgers of soldaten komen nagenoeg nooit aan het woord; de Israëli’s die NRC aan het woord laat zijn bijna allemaal critici van het offensief (en van Israël überhaupt) en een enkele keer juist zeer militante en religieuze voorstanders van Israëls militaire optreden. Bijna alle reportages zijn gemaakt vanuit Palestijns gebied of gaan over de Palestijnen en hun lijden. De reportages vanuit Israël zijn juist kritisch tegenover Israël, en gaan bijvoorbeeld over de zogenaamd zo gelikte media campagne van Israël of laten Israëlische critici van de oorlog aan het woord.
Dit onderzoek ging over de berichtgeving in NRC Handelsblad, maar een onderzoek naar de berichtgeving van de NOS was niet veel beter, en ik vermoed dat een onderzoek naar de berichtgeving in Trouw vergelijkbare resultaten had opgeleverd. Ook in Trouw zien we een duidelijke voorkeur voor het Palestijnse perspectief, zowel in de opiniestukken als de nieuwsartikelen. De insteek is dat de Palestijnen slachtoffer zijn, de underdog, en Israel de bezetter. Over hoe dat zo is gekomen en het eigen aandeel van de Palestijnen, de verheerlijking van ‘martelaren’ en de brede steun voor aanslagen tegen Israelische burgers, over al dat soort zaken gaat het bij Trouw nooit. De dubieuze rol van UNRWA in het in standhouden van het vluchtelingen probleem, de destructieve rol van Hamas die de eigen burgers cynisch als menselijk schild misbruikt en openlijk zegt dat men alle Joden uit het land wil verdrijven, de twee monden van Abbas, het bestaat niet voor Trouw en de meeste andere ‘mainstream media’. Maar die schaamteloze eenzijdigheid, het steeds maar weer weergeven van aantallen doden volgens ‘Palestijnse bronnen’ (=Hamas), het steeds maar weer automatisch aannemen dat als er iets is gebombardeerd en er kinderen zijn omgekomen, Israel dat expres heeft gedaan om de Gazanen te laten bloeden en te laten zien wie het sterkst is, dat alles dat verstaat men bij Trouw blijkbaar onder professionele en objectieve journalistiek. Wat voor operatie Cast Lead gold in 2009, geldt ook voor de huidige Gaza oorlog, al is de aandacht in de media een stuk minder omdat de vliegramp met de MH 17 nu veel aandacht opeist. Daardoor zijn er dit keer iets minder Palestijnse ‘ambulancewerkers’ die met lijkjes van Palestijnse kinderen rondsjouwen om iedereen te laten zien hoe verdorven Israel is, en daarom wat minder Van Agt en Gretta en Van Bommel en Bertus Hendriks en al die andere volkomen eenzijdige figuren op TV.
Trouw had de afgelopen dagen het ene na het andere anti-Israel artikel. Gisteren wist men te melden dat Israel vooral Palestijnse burgers doodt, terwijl Hamas vooral Israelische militairen doodt. Israel zou voorts geen duidelijk doel hebben in Gaza en Hamas totaal hebben onderschat. Het had gedacht dat het met grof geweld en zware bombardementen op Gazaanse wijken Hamas wel op de knieën zou krijgen. Het stuk heeft een denigrerende ondertoon, en is geschreven zonder enige kennis van de militaire strategieën van Israel. Volgens Israelische bronnen, en die hadden het wat dit betreft bij eerdere oorlogen meestal bij het rechte eind, zijn er ongeveer evenveel burgers als Hamas terroristen door Israel gedood. En net als bij eerdere conflicten verschuilt het bij Trouw respect afdwingende Hamas zich in burgerdoelen als scholen en ziekenhuizen. Wapens worden vanuit burgergebied afschoten, en iedereen in Gaza heeft duidelijke ‘instructies’ gehad over wat je daarover op mag schrijven: niets. Hamas weet ook, en dat is bijna het enige dat het artikel juist weergeeft, dat Israel zwaar veroordeeld wordt voor de dood van Gazaanse burgers en het beschieten van ‘burgerdoelen’. Het suggereert daarbij tegelijkertijd echter dat Hamas een zuivere strijd voert en vooral soldaten doodt, terwijl Israel met zijn enorme vuurkracht lukraak alles bombardeert wat er te bombarderen valt. In werkelijkheid zijn tientallen bombardementen afgeblazen omdat er teveel burgers zouden omkomen. In werkelijkheid vecht men met twee handen op de rug tegen een vijand die zich letterlijk achter vrouwen en kinderen verschuilt om van daaruit te schieten. Wie richt er nou een commandocentrum in onder een ziekenhuis??
Hamas doodt geen soldaten omdat het dat moreler acht, maar omdat dat het enige is dat nog weleens wil lukken. Het onklaar maken van het uitgebreide tunnelnetwerk onder de Gazastrook, met tientallen exits in Israel zelf, is een lastig en riskant karwei. Hamas heeft alle tunnelingangen en de huizen waar ze beginnen of eindigen geboobytrapt. Ze hebben moderne elektronica en spullen om een en ander te bedienen, snel door te hebben wanneer Israelische soldaten de tunnels betreden etc. Wat Israel nu doet is moeilijk en staat direct in dienst van de veiligheid van Israelische burgers. Hamas schiet dagelijks vele tientallen raketten af op Israel, ook op steden als Tel Aviv. Die worden stuk voor stuk onderschept door Israels raketafweersysteem. Als dat niet zou gebeuren, zouden deze raketten, die steeds beter worden, voor veel slachtoffers kunnen zorgen. Er zijn diverse aanslagen en infiltraties verijdeld, en volgens sommige bronnen zou er zelfs een mega aanslag met mogelijk vele duizenden doden zijn verijdeld. Uit Y-net:
Hamas had been planning a surprise attack where 200 fighters would have been dispatched through the dozens of tunnels dug by Hamas under the border from Gaza to Israel. The terror organization aimed to seize kibbutzim and other communities while killing and kidnapping Israeli civilians. In total, thousands of Hamas terrorists would have been swarming across Israel, wearing IDF uniforms, which would have further complicated an Israeli response. Reports further indicate that Hezbollah may have planned to join the attack as well, opening another front in the north.
Hierover is nog niks gezegd door Israel en het is vooralsnog gebaseerd op anonieme bronnen, maar het lijkt me niet heel vergezocht dat Hamas met die tunnels meer wil doen dan af en toe een paar soldaten vermoorden. Hamas is, zo laten ze zelf niet na te benadrukken, uit op de ‘bevrijding’ van heel het land, voor hun is Tel Aviv net zo bezet als Hebron.
Afgelopen donderdag stonden er liefst 3 eenzijdig-negatieve stukken over Israel in Trouw. Op de voorpagina een indringend verhaal over de humanitaire nood in Gaza. Citaat:
“Ik wil alleen maar dit zeggen”, zegt een man in de rij bij de bakker. “Tegen de VN, tegen Ban Ki-moon: kom kijken, dan kun je zien wat hier gebeurt. Gaza is stervende.”
Ik twijfel niet aan de wanhoop en het leed van velen daar, maar zonder enige context over waarom het er zo slecht aan toe gaat, lijkt de schuldige alweer duidelijk. Niemand lijkt op het idee te komen dat ook Hamas verantwoordelijkheid draagt voor de situatie in een gebied dat zij controleert. Hamas heeft veel geld, 40% van haar totale budget las ik elders, geïnvesteerd in een uitgebreid tunnelnetwerk waarmee het Israel heeft weten te verrassen en kleine overwinninkjes geboekt, die Trouw vervolgens breed uitmeet. Maar dat heeft wel een prijs: er is geen geld om ook voor de burgerbevolking schuilkelders te bouwen, sterker nog: de plaatsen waar zij zich verschuilen worden door Hamas misbruikt voor wapenopslag of om zich zelf te verschuilen. Hamas heeft geen middelen om aan de Gazanen voedsel uit te delen, men vraagt daar ook niet om, sterker nog: UNRWA voedselpakketten werden in een tunnel aangetroffen. Het Hamas leiderschap zit zelf veilig onder de grond; Israel heeft hen nauwelijks kunnen treffen. Ondertussen komen Gazanen boven de grond bij bosjes om, nadat Hamas vanuit het commandocentrum onder het Shifa ziekenhuis of een ondergrondse bunker weer wat raketten op afstand heeft afgevuurd, waarna de Israelische reactie niet lang uitblijft.
In een ander artikel hemelt docent Ronald Gunst de pro-Palestina demonstratie afgelopen week in Rotterdam op. Moslims liepen uren door de hitte zonder te hebben gegeten of gedronken. Ze lieten zien dat de stad ook van hen is: ‘Wij maken deel uit van de nieuwe allochtone meerderheid’. Alleen de media willen dat maar niet zien en schrijven alleen over de fanatiekelingen, niet over de moeders, meisjes, opa’s en oma’s die ook meeliepen. Daarna maakt hij een vergelijking met het bombardement van de nazi’s op Rotterdam en de anti-Apartheidsbeweging. Welja.
Om meneer Gunst van dienst te zijn: de media hebben allang door dat de verhoudingen zijn veranderd, en daarom wordt er ook zo vreselijk negatief en tendentieus over Israel geschreven en is uw artikel geplaatst als verfrissend geluid. Misschien hebt u de andere artikelen donderdag in Trouw gelezen, en de artikelen van afgelopen dagen, en Jaap Hamburger die aan de lopende band zijn gal spuit over Israel en de Joden in o.a. NRC en de Volkskrant, om maar een paar dingen te noemen. Misschien is het u opgevallen dat Joden zich door deze nieuwe verhoudingen en de nieuwe islamitische meerderheid niet meer zo op hun gemak voelen. Zij worden bedreigd, uitgescholden, er worden sis-geluiden gemaakt, er wordt ze aangeraden hun mond te houden over Israel of zich ertegen uit te spreken.
Beste meneer Gunst, de stad is ook van hen. Zij mogen er ook rondlopen en hun voorkeuren van de daken schreeuwen mochten ze dat willen. Net als al die moslims. Maar ik denk niet dat ze dat snel zullen doen gezien het aantal antisemitische incidenten van de afgelopen weken. En die vergelijking met het nazi bombardement is volledig daneben. Kunt u als docent (waarin eigenlijk?) echt geen verschil maken tussen een bombardement gericht op burgers met als doel Nederland tot overgave te dwingen en jarenlang te tiranniseren, waarbij 100.00 Nederlandse staatsburgers van Joodse afkomst werden gedeporteerd en vermoord? Hadden Rotterdammer toevallig al tien jaar lang raketten op Duitse steden afgevuurd en had het college al jaren opgeroepen alle Duitsers te doden en heel Duitsland te ‘bevrijden’? Misschien ziet u nu de absurditeit van uw vergelijking, en van al die door u bejubelde demonstranten? Ik leerde vroeger op school om kritisch te zijn en niet alles te geloven wat je leest of hoort. Ik hoop dat uw leerlingen deze les ook hebben geleerd, en niet zomaar geloven wat u ze vertelt.
Ach ja, en dan Zuid-Afrika en uw bewering over het ‘racistische karakter van Israel’. Ik heb zelf ook in die anti-Apartheidsdemonstraties meegelopen, ik heb ook tot een boycot van Shell opgeroepen. Het grote verschil is dat Zuid-Afrika rassenwetten kende waarmee blank en zwart op alle gebieden van elkaar werden gescheiden. Blanken hadden tal van privileges, ze maakten de dienst uit, zwarten werden gediscrimineerd, uitgesloten van het openbare leven buiten de hun toegewezen ‘reservaten’. Israel is zoals u ongetwijfeld weet een democratie waar Arabieren mogen stemmen en in de Knesset zitten, waar Joden en Arabieren samen werken in bijvoorbeeld ziekenhuizen en op universiteiten en waar men samen aan het strand ligt te relaxen. Er is en onafhankelijke rechtsspraak die geen onderscheid maakt tussen mensen op grond van huidskleur, geloof of etniciteit. De Westelijke Jordaanoever is bezet, niet geannexeerd, dus is het logisch dat Palestijnen er niet dezelfde rechten hebben als in Israel. Ze hebben overigens vergaande autonomie onder de PA en in A gebied is dan ook in feite geen sprake meer van een bezetting. Er zijn tientallen bezettingen in de wereld en in andere gebieden hebben de bewoners niet meer rechten, integendeel.
Uw schrijfsel verdiende geen plekje in een landelijke kwaliteitskrant die mensen hoort te informeren, maar kreeg dat wel. Vanwege de nieuwe verhoudingen en vooral de kritiekloze houding tegenover de Palestijnse kant van veel journalisten. Het is uw goed recht op te komen voor de Palestijnen en ook om er onzinnige opvattingen op na te houden. Mijn vrees is echter dat een hele generatie jonge moslims in toenemende mate te maken krijgt met dergelijke kritiekloze docenten, die hun niet uitleggen wat de verschillen zijn tussen Israel en nazi-Duitsland, en dat de stad en het land evenzeer van de Joden zijn als van moslims en zij dingen mogen vinden die moslims heel fout vinden. En dat het heel kwetsend is om op demonstraties antisemitische leuzen te roepen of met hakenkruizen of ISIS vlaggen te lopen.
Tot slot een column van Nuweira Youskine waarin ze het martelarenconcept van Hamas verdedigt. Niet religieuze waandenkbeelden over 72 maagden en het paradijs voor iedereen die tegen de zionisten strijdt, maar zingeving is het motief. Het zou de Gazanen troost bieden dat ze niet voor niets zijn gestorven, dat ‘ze bij God nog enige hoop hebben op gerechtigheid’. Als ze de getroffenen in Gaza ook nog eens hun laatste restje hoop op God zouden ontnemen, zou Hamas geen knip voor de neus waard zijn. Het is een witwassen van de ideologie van Hamas, waarin menselijkheid geen rol speelt, evenmin als gerechtigheid en troost. Maar bij de christelijke Trouwlezer spreken dergelijke begrippen wel aan, en die zullen nu wellicht denken dat het toch wel meevalt met Hamas, dat nou eenmaal niet meer kan doen om de Gazanen te verlichten in hun lijden. Zie hierboven voor wat Hamas in werkelijkheid doet en wat men voor de burgerbevolking zou kunnen doen als het Hamas ook maar iets kon schelen hoe die eraan toe is. Het meest voordehand liggende heb ik overigens nog niet genoemd: stoppen met schieten op Israel, in ieder geval vanuit burgerlijk gebied. Daar zijn de burgers in Gaza pas echt mee geholpen.
Trouw neemt Amerika de maat waar men zelf geen haar beter is. Opvallend vind ik sowieso hoe hard men blijft roepen dat de media te weinig aandacht voor de Palestijnen hebben. Misschien is dat een bewuste tactiek om af te leiden van het feit dat Trouw zelf al jaren schaamteloos partijdig is en weinig nalaat om Israel in een kwaad daglicht te stellen.
De bedankbrieven aan de media van Hamas die ik op internet zag zijn verbluffend accuraat. Meer dan dit kan men zich niet wensen. Met dank aan de voor haar gunstige berichtgeving en morele steun kan Hamas zich veel permitteren, terwijl ondertussen vooral Israel onder druk wordt gezet om fake staakt-het-vuren overeenkomsten af te sluiten.
Ratna Pelle
