zaterdag 8 december 2012

Status Palestina als waarnemerstaat bij VN is contraproductief

 

door Tjalling

Palestina is om gegronde redenen nog steeds geen zelfstandig land, maar het heeft recent bij grote meerderheid van stemmen al de status van waarnemende niet-lidstaat bij de VN gekregen. Die statusverhoging wordt in grote delen van de wereld, waaronder bijvoorbeeld het Vaticaan(!), gezien als een stap voorwaarts naar een twee-statenoplossing. Ook veruit de meeste media in binnen- en buitenland zijn daarover verheugd. Maar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton noemde de stemming 'contraproductief'.

Clinton heeft het juist gezien. De Palestijnse status van waarnemerstaat zal inderdaad contraproductief uitpakken, want het maakt de weg naar een twee-statenoplossing en een mogelijk definitieve vredesregeling er niet gemakkelijker op. Palestina heeft met de nieuwe status meer diplomatieke armslag en ze staan er juridisch sterker mee. Zo kunnen ze gemakkelijker toetreden tot VN-organisaties en een beroep doen op internationale organisaties zoals het strafhof ICC. Dat wordt dan ook in veel media nadrukkelijk gemeld. Maar die staan veel minder stil bij de plichten die de statusverhoging van Palestina met zich mee brengt. Echter er is hierop toch een kleine uitzondering. In Trouw ontdekte ik aan het eind van een verder nogal eenzijdig opinieartikel, de opmerking : "Eenzijdig is deze boodschap niet: met de erkenning voor de Palestijnse rechten komt ook verantwoordelijkheid. Voor geweld tegen Israël van de zijde van de nieuwe 'waarnemende staat' bij de VN kan geen plaats zijn". Dat is dan weliswaar een kleine winst voor Israël maar de VN moeten zich daarbij wel realiseren dat er in plaats van geweld vanaf nu een diplomatiek steekspel zit aan te komen wat een nieuwe belemmering voor de vrede wordt. Er is absoluut niet mee gezegd dat er ook een einde aan geweld komt. De suggestie dat de VN daarvoor kan of zal zorgen is geheel ongegrond. Israël heeft immers het afgelopen jaar herhaaldelijk geklaagd over de Hamas-raketten bij de VN, zonder ook maar enig succes.

Trouw meldde al enkele dagen na de toegekende statusverhoging, dat de Palestijnen dreigen om Israël voor het Strafhof te dagen vanwege de nieuwe omstreden bouwplannen van Israël. Dat is een schoolvoorbeeld van de contraproductiviteit van de nieuwe status van Palestina. Wanneer Palestijnen die namelijk gaan gebruiken om Israëli's aan te klagen bij het Internationaal Strafhof dan ziet Israël daarin aanleiding om voortaan weg te blijven van de onderhandelingstafel, die al in 2010 door de Palestijnen is verlaten. Bovendien is het zo dat wanneer de Palestijnen hun nieuwe status gaan gebruiken om de confrontatie aan te gaan en zich agressiever tegenover Israël te gedragen, dan zal Israël zich beraden op vervolgstappen. Hillary Clinton heeft dit aan zien komen. In de VN-vergadering zei ze: "Deze resolutie plaatst nog meer obstakels op de weg naar de vrede". Ze heeft gelijk, maar zal dat door de meerderheid van de VN niet krijgen. De omstreden bouwplannen van Israël, waar Touw over meldde, werken eveneens contraproductief. Dat was een reactie van Israël op de statusverhoging van Palestina.

Het standpunt van Hamas over de statusverhoging van Palestina is ook zeker geen stap voorwaarts. Deze gevaarlijke militante beweging ziet in de statusverhoging van Palestina 'een nieuwe overwinning op de weg naar de bevrijding van Palestina'. Maar dit beoogde doel van Hamas, de bevrijding van Palestina, betekent in werkelijkheid niets anders dan de vernietiging van Israël. Hamas zal de statusverhoging van Palestina dan ook enkel vanuit dat perspectief gaan misbruiken.


Bronnen:

 

woensdag 1 augustus 2012

'Romney steunt Israëlisch militair ingrijpen in Iran'

De Amerikaanse Republikeinse presidentskandidaat Mitt Romney hield zondag 29 juli een toespraak in Jeruzalem waarin hij zijn steun aan Israël betuigde. Hij en de VS zullen niet wegkijken van Iran. Zijn adviseur voor buitenlands beleid, Dan Senor, heeft gezegd dat Romney Israël zou steunen wanneer het besluit militair geweld te gebruiken tegen Iran om de ontwikkeling van nucleaire wapens daar te stoppen. In een bewerkt ANP artikel in Trouw wordt dat standpunt, wat nog niet eerder door Romney zou zijn ingenomen, oorlogszuchtig genoemd. Echter de VS hebben, naast Israël, al eerder te kennen gegeven een militaire operatie tegen Iran op termijn niet helemaal uit te kunnen sluiten.

 

De grote vraag is wie werkelijk oorlogszucht nastreeft. Iran stelt dat hun nucleair programma alleen vreedzame doeleinden kent, door het ontwikkelen van kerncentrales en medische radio-isotopen. Maar de bevindingen van het Internationaal Atoomagentschap, zoals gemeld in een rapport van november 2011, liegen er niet om. "Het IAEA zegt dat sommige geheime activiteiten van Iran weliswaar vreedzame toepassingen hebben, maar dat 'andere specifiek voor kernwapens zijn'. In een bijlage van dertien kantjes staan door het IAEA en inlichtingendiensten verzamelde gegevens vermeld, waaruit zou blijken dat Iran werkt aan alle onderzoek aspecten die nodig zijn voor het maken van een kernwapen, zoals het geschikt maken van een kernlading voor een raket". Dit laatste valt totaal  buiten de bedoeling van het non-proliferatieverdrag". Een logische vraag is dan wat Iran met nucleaire wapens zou gaan doen. Iran roept herhaaldelijk op tot de vernietiging van Israël. De Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad heeft verschillende keren gezegd dat hij Israël van de kaart wil vegen. Iran is daarmee het enige land ter wereld dat daadwerkelijk oproept tot de vernietiging van een ander land. Een dergelijke oproep mag  beslist niet worden weggekeken.  Dat heeft president Barack Obama zich al ter harte genomen. Hij heeft afgelopen 27 juli op het Witte Huis ongewoon veel werk gemaakt van de ondertekening van een wet die de militaire samenwerking tussen de Verenigde Staten en Israël versterkt

 

Er zijn mensen die de uitspraken van Ahmadinejad anders opvatten. Zij gaan daarbij uit van een Arabische manier van uitdrukken. De Iraanse president zou alleen maar bedoeld hebben om het Israëlische regime te vernietigen en niet Israël zelf. Alhoewel zo'n interpretatie een mogelijk onderscheid, als dat er is, zou aangeven tussen vernietiging van een land of alleen het regime daarvan, is dit bepaald ook niet vredelievend. De gevolgen van zo'n uitspraak kunnen heel desastreus uitpakken voor Israël. Het is menselijk gezien onmogelijk om in een dergelijk geval rustig te blijven toekijken. Diplomatie heeft hierbij heel belangrijk werk te doen. Maar wanneer dàt niets oplost dan zal Israël helaas andere middelen moeten gebruiken. Het verleden heeft in dit geval geleerd dat niets doen levensgevaarlijk kan zijn. En wie legt eigen leven in de waagschaal? Niemand, dus ook Israël niet.  Wie dat oorlogszucht noemt heeft geen oog voor de positie van een land waarvan in alle talen in elk geval al het regime met vernietiging wordt bedreigd.

 

Tjalling Tjalsma.

 

Bronnen:

 

http://www.nrc.nl/nieuws/2011/11/08/geheime-experimenten-iran-voor-ontwikkeling-nucleaire-wapens/

http://www.palestina-komitee.nl/soemoed/40/470

 

zondag 3 juni 2012

Turkije vervolgt militairen Israël

Op afgelopen 29 mei verscheen in de papieren krant van Trouw een bericht over de Turkse vervolging tegen vier hoge Israëlische militairen, die volgens een Turkse rechtbank beschuldigd worden van onder meer `moord op monsterlijke wijze' en `marteling'. De militairen kunnen daarvoor in Turkije elk op negen maal levenslang rekenen.

Dit artikel is geschreven vanuit Turks perspectief en is daarom niet op een juiste manier gesteld. Zo wordt bijvoorbeeld wel gemeld dat het Israëlische leger hard ingreep, toen de bemanning van de Mavi Marmara de blokkade van de Gazastrook wilde doorbreken. Maar er wordt niet bij genoemd, dat de Israëlische blokkade van Gaza legaal is. Dat is één van de belangrijkste conclusies van het VN-rapport van de commissie-Palmer over de Gaza Flotilla van 2010. De poging om die blokkade te doorbreken was dus illegaal. Het is opmerkelijk dat een VN-rapport, wat verband houdt met het onderwerp van dit artikel, nu achterwege wordt gelaten. Wanneer een VN-rapport negatief oordeelt over Israël dan wordt dat in artikelen van Trouw wel opgemerkt.

Volgens Turkije was de Israëlische actie een `agressiedaad'. Israël ziet de vier hoge militairen uiteraard niet als misdadigers, zoals de Turkse rechtbank dat stelt en beroept zich op het recht van zelfverdediging. Die was hard nodig, wat ook blijkt uit het VN-rapport waarin tevens is vastgesteld dat de activisten aan boord van de Mavi Marmara opzettelijk geweld uitlokten. Turkije stelt dat de activisten op de Mavi Marmara alleen waren gewapend met plastic messen en vorken. Dit is onjuist. Een goed te volgen videoclip op You Tube laat van die bewering geen spaan heel. Toen de Israëlische militairen aan boord van het schip kwamen werden ze door de opvarenden belaagd en aangevallen met metalen messen, staven en stoelen. Je vraagt je af of degene die dit bericht geschreven heeft zelf werkelijk gelooft wat vanuit Turkse kant hierover wordt gezegd. De Israëlische reactie kan, anders dan Turkije beweert, dan ook onmogelijk als een agressiedaad worden gezien. 

Elke zichzelf respecterende journalist zou bij wat Turkije stelt over de aard van de bewapening van de activisten de opmerking geplaatst hebben, dat een dergelijke stellingname wel heel ongeloofwaardig is. Maar de redactie van Trouw neigt er nu eenmaal naar om alles vanuit het perspectief van Israëls tegenstanders te bekijken. Dat gaat ten koste van goede en betrouwbare journalistiek.

Tj T

bronnen:
http://www.cidi.nl/Nieuwsberichten-2011/Palmer-rapport-Gaza-blokkade-legaal.html?searching=Mavi+Marmari
http://www.youtube.com/watch?v=7Hu5UfW3rA8&feature=related

zondag 20 mei 2012

`Ik hoop dat ze het redden na jaren eenzame opsluiting'

Abeer Baker, advocate van de Palestijnse hongerstakers, over het akkoord met Israël.

Op vrijdag 18 mei is er naar aanleiding van het akkoord tussen Israël en de Palestijnse hongerstakers in de Trouwkrant een artikel verschenen waarin Laurens Samsom vragen stelde aan mensenrechtenadvocate Abeer Baker, die tientallen Palestijnse gevangenen in hongerstaking juridisch heeft bijgestaan. Het interview zelf ging vrijwel alleen over de positie van deze Palestijnse gedetineerden waarvan Baker hoopt dat ze het zullen redden na jaren van eenzame opsluiting. Er werd echter volledig voorbijgegaan aan de redenen van hechtenis. Alsof Israël lukraak mensen gevangen zou zetten.

 

Het is opvallend dat er in een apart stukje van het artikel informatie is te lezen over de in Israël geboren en getogen Arabische Abeer Baker zelf, waarin ook wordt gemeld dat haar Palestijnse familie tijdens de stichting van de staat Israël werd verjaagd. Daar moeten we het dan mee doen, want er wordt verder geen letter besteed aan hoe het allemaal werkelijk ging tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van Israël, waarbij de Israëli's na de stemming van de VN meteen door Arabische legers werden aangevallen en Arabische leiders de bevolking opriepen te vluchten. In 2011 verscheen onder haar eindredactie het boek:` Dreiging: Palestijnse politieke gevangen in Israël', waarin Palestijnse gevangen uitgebreid aan het woord komen. De titel van dit boek sluit overigens goed aan op de strekking van het vraaggesprek. Baker wilde daarin namelijk duidelijk maken dat de hongerstaking een goed politiek middel bleek om Israël onder druk te kunnen zetten.

Gelet op de inhoud van het interview zou het correct zijn geweest om ook een apart stukje van het artikel te besteden aan informatie of toelichting over de Israëlische redenen voor het gevangenzetten in isoleercellen of in administratieve hechtenis vast te houden. Maar bij Trouw vindt men het kennelijk correct om alleen de Palestijnse kant te belichten, waardoor ook dit artikel weer eens een erg eenzijdig epistel is geworden.

 

De indruk die werd gewekt was dat de Palestijnse hongerstakers onder vaak erbarmelijke omstandigheden met vreedzame middelen een goed akkoord met Israël hadden gesloten. Maar de gedetineerden zelf zijn lang niet zo vreedzaam als Baker beweert en de Israëlische gevangenissen voldoen aan de internationale minimum eisen. Dat kan beslist niet worden gezegd van gevangenissen in buurlanden van Israël zoals bijvoorbeeld Syrië en Saoedi Arabië waar gevangenen worden gemarteld. 

 

Uit de antwoorden die Baker geeft op de vragen blijkt inderdaad dat zij enkel en alleen oog heeft voor haar cliënten. Ze somt aan de hand van een anoniem voorbeeld op hoe slecht het met een in eenzame hechtenis zittende man is. Het is voor Baker wellicht haar plicht om namen achterwege te laten, maar haar cliënt is zeker niet onschuldig. De reden van eenzame opsluiting is vooral omdat er vanuit Israëlische  gevangenissen terreurdaden of aanslagen werden voorbereid. Bovendien zijn bijna alle 1600 Palestijnse hongerstakers na een proces veroordeeld voor terroristische activiteiten. En van die 1600 was er maar een klein deel wat in administratieve hechtenis werd gehouden, namelijk ruim 300 mensen. Uit het interview blijkt dat niet. Baker zegt dat ze niet weet waarom mensen in administratieve hechtenis vastzitten. Dit is niet juist. In zo'n geval worden mensen gevangen genomen die ervan verdacht worden een veiligheidsrisico te zijn, wat ze wel te horen krijgen. Baker geeft toe dat Israël de eisen van de Palestijnse hongerstakers deels heeft ingewilligd. Ze ziet dit als een politieke overwinnig en noemt als voorbeeld hoe het met Khader Adnan was gegaan die al eerder was vrijgekomen. Maar ze zwijgt over het feit dat Adnan mensen opriep tot het plegen van zelfmoordaanslagen op onschuldige Israëli's. Onder de gevangenen zijn er ook mensen met een belangrijke politieke status. Hierbij noemt Baker wel namen; Marwan Bargoeti en Ahmed Saadat, die om hun belangrijke positie door hun medegevangenen vaak worden geconsulteerd. Dat moge dan zo zijn, maar Baker zegt weer niets over de reden van hun hechtenis. Ahmed Saadat werd uiteindelijk door Israël veroordeeld omdat hij de hoofddader is achter de moord in 2001 op de Israëlische minister van Toerisme, Rehavam Ze'evi en om zijn lidmaatschap van het Volksfront voor de bevrijding van Palestina PFLP, een seculier, extreem-linkse Palestijnse groepering, die vooral bekend is geworden door de vliegtuigkapingen in de jaren zeventig van de 20e eeuw. Ook Marwan Bargoeti is bepaald niet onschuldig. In 2004 veroordeelde een Israëlisch hof hem voor vijf moordaanslagen.

 

Baker is weliswaar blij met het bereikte akkoord, maar ze houdt wel slag om haar arm. De herwonnen menselijke waardigheid zou volgens haar kunnen komen te vervallen wanneer Hamas, na Gilad Shalit, een andere Israëlische soldaat zou ontvoeren of het geweld tussen Palestijnen en Israëli's opnieuw gaat escaleren. Dat is wel heel erg vanuit één richting geredeneerd. Het schijnt of de Palestijnse partij steeds weer het slachtoffer is van Israël terwijl de Palestijnen zelf vaak als eerste ongeoorloofd geweld gebruiken. Nogmaals, zo'n advocate kan maar voor één partij kiezen. Maar een landelijk dagblad hoort dat niet te doen. Er is hier immers helemaal geen aandacht besteed aan de Israëlische invalshoek. Daarom is ook dit artikel een triest voorbeeld van slecht afgewogen journalistiek wat een onvolledig beeld geeft en de lezers misleidt.  

 

Tjalling Tjalsma.

 

Bronnen:

http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/nieuws/article/detail/1133605/2009/01/02/Marwan-Bargoeti.dhtml

 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Volksfront_voor_de_Bevrijding_van_Palestina

dinsdag 10 april 2012

Christelijke bezoekers leveren Israël miljoenen op

Israël kan  geen goed doen bij Trouw. Wanneer er een tijdlang minder `hotnews'  over of naar aanleiding van Israël is, dan blijft het patroon van een subtiele negatieve ondertoon bij berichtgeving over dit land. Dat blijkt maar weer eens uit het bericht `Christelijke bezoekers leveren Israël miljoenen op', wat op 7 april in Trouw werd gepubliceerd. http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Religie/article/detail/3237684/2012/04/07/Christelijke-bezoekers-leveren-Israel-miljoenen-op.dhtml

In de lead wordt gemeld hoe souvenirhandelaar Nicolas Sjbeita zijn klanten herkent en met ze omgaat. In de volgende alinea  worden getallen genoemd die, na aanvankelijke stagnatie als gevolg van de Tweede Intifada,  een indruk moeten geven van het groeiende aantal toeristen wat naar Israël komt. Het land is de laatste jaren vooral bij Christenen in de gunst geraakt. So far so good. Eindelijk eens een positiever bericht in Trouw over Israël zou je denken.

Het aanvankelijk nog verborgen gehouden en uiterst subtiele katertje komt eerst in de derde alinea. Op z'n Hollands uitgedrukt krijg je de indruk dat Israël ervan wordt beticht een slaatje uit het toerisme te slaan door er flink in te investeren. Niet alleen met gelikte reclamecampagnes en het gemakkelijker uitreiken van visa aan pelgrims, ook door het op kosten van de staat uitnodigen van touroperators en Christelijke leiders die in luxe hotels worden ondergebracht, met als doel om iedereen aan te sporen naar Israël te gaan.  Dat overkwam ook Tim Clark, voorganger van een Amerikaanse Pinkstergemeente. Hij heeft echter totaal geen moeite met de intentie van Israël om aan toerisme te verdienen en `spoort mensen graag aan om naar Israël te gaan'. Verderop in het artikel wordt opgemerkt dat sommige Bijbelse trekpleisters op de bezette Westelijke Jordaanoever liggen, wat het religieus toerisme dwarsboomt. Te pas en te onpas wordt die bezetting overal bijgehaald, terwijl de status van de Westelijke Jordaanoever juridisch gesproken niet vaststaat. Een saillant detail hierbij is dat in het artikel de Amerikaanse Pinksterbeweging wordt genoemd. De meeste leden daarvan geloven dat God de Joden het land Israël, waar in hun visie de Westbank deel van uitmaakt, heeft beloofd , Jeruzalem de hoofdstad is en zich daarom niet door de bezetting laten belemmeren.  Er zijn mondiaal echter bijna 2 miljard Christenen. Een groot deel van hen heeft allang afstand genomen van de landbelofte uit het Eerste Testament, maar zijn en blijven betrokken bij de Bijbelse trekpleisters, al dan niet in bezet gebied.

Tim Clark heeft gelijk om er helemaal geen moeite mee te hebben mensen aan te sporen om naar Israël te reizen. Het is immers heel logisch dat Israël wil verdienen aan de groeiende toeristenstroom.  Elk ander land in de wereld  zou dat ook doen, waarbij eveneens gelikte campagnes worden gevoerd. Nu wordt gesuggereerd dat met name Israël zo te werk gaat. Bovendien is het meer dan logisch dat Israël toeristen wil terugwinnen.  Maar Israël kan het nooit goed doen bij Trouw.  Enige jaren geleden heeft een redactielid van Trouw tijdens een telefonische toelichting naar aanleiding van het beleid inzake de berichtgeving over het Midden Oostenconflict gezegd dat, ` na tientallen jaren lang de kant van  Israël  te hebben gesteund het inmiddels de hoogste tijd werd om als krant de Palestijnen het voordeel van de twijfel te gunnen'.  De redactie is daarin goed geslaagd, wat ten koste is gegaan van een onafhankelijke berichtgeving.  Alles wat met Israël te maken heeft wordt, als het maar enigszins kan, op een negatieve manier onder de aandacht van het lezerspubliek gebracht. Een wel heel schrijnend voorbeeld hiervan is het artikel `Het uitverkoren volk moet perfect zijn', waarin op een heel negatieve manier het uiterst subjectieve verslag van een zwangerschap in Israël wordt beschreven. http://www.israel-palestina.info/actueel/2012/01/07/trouw-het-uitverkoren-volk-van-israel-moet-perfect-zijn/    Maar ook het artikel van Antoine Verbij,  wat als reactie op een omstreden en recent verschenen gedicht van Günther Grass in de Duitse pers op 8 april in Trouw is gepubliceerd,  past goed in het beleid van die krant. Het wekt namelijk de stellige indruk dat Grass het toch allemaal goed heeft bedoeld en de paniek die, om heel begrijpelijke redenen, in Duitsland is ontstaan alleen maar op bijna niet te bespreken emoties is gestoeld. http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3237708/2012/04/08/En-meteen-is-Gunter-Grass-een-nazi-een-antisemiet.dhtml

Uit deze beide nog andere genoemde artikelen blijkt ook dat de ronduit anti Israëlhouding van Trouw de vorm van een obsessie aan begint te nemen.   

Tj T

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

woensdag 21 maart 2012

Trouw over Gaza escalatie begin maart

 
Een onderzoekje naar de berichtgeving van afgelopen week over de escalatie in en rond de Gazastrook is in de maak.
Hieronder al enkele commentaren betreffende artikelen in Dagblad Trouw.
 
==============
 

Trouw, 10 maart, kop: 'Twaalf Palestijnen dood bij luchtaanvallen Israël'

Bij drie Israëlische luchtaanvallen op de Gazastrook zijn zeker twaalf Palestijnen omgekomen. Onder de doden zouden twee activisten van de radicale Comités van Volksverzet zijn. http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3223450/2012/03/10/Twaalf-Palestijnen-dood-bij-luchtaanvallen-Israël.dhtml

De titel doet geen recht aan de Israëlische kant van de opgelaaide strijd in Gaza. De meeste van de 12 gedode Palestijnen waren volgens het Israëlische leger militante strijders.  Anders dan in dit bericht wordt gesteld is de aanleiding van het geweld de dood van de leider van de militante Palestijnse organisatie PRC, Zohair al-Qaisi, die door een gerichte Israëlische militaire actie om het leven is gekomen. Hij zou volgens Israëlische bronnen bezig zijn geweest met het voorbereiden van een aanslag, vergelijkbaar met die van augustus 2011 in de Sinaï woestijn, waarbij 8 Israëli's zijn gedood. De Palestijnen hebben deze actie vergolden door het afvuren van diverse raketten op Israëlische burgerdoelen. Maar de berichtgeving in Trouw meldt dat Zohair al-Qaisi zou zijn  omgekomen tijdens Israëlische vergeldingsaanvallen voor het afvuren van raketten op Israël en dat  45 raketten als vergelding daar weer voor vanuit Gaza op Israël zijn afgevuurd.

Aan het eind van het bericht in Trouw de melding dat Hamas een stilzwijgende  wapenstilstand zou hebben gesloten met Israël maar dat andere organisaties met regelmaat raketten en mortieren afschieten op Israël. Dat is niet helemaal juist. In Elsevier  van 22 augustus 2011 staat: "Volgens een Palestijnse woordvoerder zijn beide partijen nader tot elkaar gekomen waardoor een wapenstilstand mogelijk is. Hamas heeft beloofd ervoor te zorgen dat ook andere bewegingen, die verantwoordelijk zijn voor het gros van de raketbeschietingen, zich aan het akkoord houden". Dat is bepaald niet stilzwijgend overeengekomen.  Bovendien heeft Hamas zich niet gehouden aan die belofte.

bronnen:
http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Buitenland/314079/Israël-en-Hamas-bereiken-akkoord-over-wapenstilstand.htm
http://www.spiegel.de/politik/ausland/0,1518,820656,00.html

13 maart: Bestand Gaza tussen Israël en Palestijnen'.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3224418/2012/03/13/Bestand-Gaza-tussen-Israël-en-Palestijnen.dhtml

 

Hierin opnieuw de melding dat het geweld was begonnen  na de liquidatie van de leider van een Palestijnse militie waarop  militante groepen Israël bestookten met tientallen raketten.  Zoals al eerder is opgemerkt zijn dat er tenminste 200 geweest, maar dat wordt niet gemeld. In dit bericht  staat ook dat militanten zelfgemaakte raketten op Israël afvuurden. Waarom dit zo met name is genoemd is onduidelijk, maar zou kunnen wijzen op de superioriteit van het Israëlische wapenarsenaal, waartegenover de Palestijnen machteloos staan. Het is echter goed om te beseffen  dat die zelfgemaakte raketten allerminst onschuldig zijn.  In de punt van zo'n raket bevindt zich explosief materiaal, samen met spijkers en metaalscherven voor maximale schade. Bovendien worden veel wapens via de Sinaï Gaza binnen gesmokkeld, waaronder steeds betere en zwaardere raketten met een steeds groter bereik.

 

Verder in het bericht de mededeling dat Hamas zich de afgelopen dagen afzijdig van het geweld heeft gehouden. Maar Hamas heeft vorig jaar in augustus zelf een stilzwijgende wapenstilstand  met Israël gesloten en beloofd ervoor te zorgen dat ook andere bewegingen, die verantwoordelijk zijn voor de vele raketbeschietingen,  zich aan dit akkoord zouden houden. Die belofte is niet nagekomen.  

 

15 maart:  'Israëlische luchtaanval op Gaza ondanks staakt-het-vuren'

http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3225687/2012/03/15/Israëlische-luchtaanval-op-Gaza-ondanks-staakt-het-vuren.dhtml

De titel suggereert dat het sinds het staakt het vuren  aan Palestijnse kant stil zou zijn geweest.  Maar dat is pertinent onjuist. In het bericht zelf staat dat de Israëlische luchtmacht in actie was gekomen nadat er vanuit Gaza drie raketten op het zuiden van Israël waren afgevuurd en aanvallen uitvoerde op doelen van Palestijnse extremisten in de Gazastrook . Dat  accordeert totaal niet met de  titel.  Bovendien blijkt dit bericht onvolledig,  want andere bronnen informeren uitgebreider  over het geweld van afgelopen donderdag. InfoNu.nl bijvoorbeeld meldt dat in de avond daaraan vooraf twee raketten vanuit Gaza op Beersheva waren afgevuurd en als reactie daarop de IDF doelen in Gaza heeft gebombardeerd waarbij het ging om een lanceerinstallatie en een smokkeltunnel.  Om die reden is ook de juistheid van de foto, die bij dit bericht is geplaatst, twijfelachtig. Daarop zijn Palestijnen te zien die een fabriek inspecteren die na een Israëlische raketaanval verwoest zou zijn. InfoNu.nl wijst ook op een opmerking van de Israëlische Maj.-Gen. Tal Russo, hoofd van het Zuidelijk Commando. Die zegt dat niemand in Gaza controle kan uitoefenen en dat de raketbeschietingen door blijven gaan, zoals later die dag toen er bij Netivot  weer een raket neerkwam. Als gevolg van deze nieuwe uitbarsting zijn scholen in Zuid Israël andermaal gesloten.

 

zondag 22 januari 2012

Nederland en Israel: ongezonde vriendschap volgens Trouw (IMO)

 
Nederland en Israel: ongezonde vrienschap volgens Trouw

IMO Blog, 2012

http://www.israel-palestina.info/actueel/2012/01/22/nederland-en-israel-ongezonde-vrienschap-volgens-trouw/

Trouw (donderdag 19 jan.) hekelt in haar hoofdredactionele commentaar de in haar ogen te kritiekloze houding van Nederland tegenover Israel. Het is een veelgehoord geluid tegenwoordig. Israel zou de stichting van een Palestijnse staat 'eindeloos uitstellen', Oost Jeruzalem verder annexeren, en een Palestijnse staat onmogelijk maken, en Rutte zou dit beleid aanmoedigen. Netanjahoe kwam, aldus Trouw, naar Nederland om ons te bedanken voor de steun in internationale organen, zoals de VN Algemene Vergadering en de UNESCO.


Daarmee beloont Nederland geen fout beleid van Israel, maar verzet zich tegen fout beleid van de VN. De Palestijnse strategie om zaken buiten onderhandelingen met Israel om te regelen, en Israel zo voor voldongen feiten te plaatsen, werkt averechts en daarmee ondermijnt men de onderhandelingen. Abbas is daarover zelf heel expliciet geweest; hij kan het zich permitteren zich in de onderhandelingen zo onverzoenlijk op te stellen omdat hij op brede steun in de VN en de EU kan rekenen. De noodzaak pijnlijke concessies te doen aan Israel in ruil voor bijvoorbeeld een bouwstop, overdracht van meer gebieden en meer bevoegdheden, is niet nodig nu de rest van de wereld deze zaken (en meer) van Israel verlangt als eenzijdige concessie. Het was dus verstandig van Nederland om deze strategie niet te steunen en een tegenstem te laten horen bij de VN en UNESCO.

De UNESCO staat overigens bekend om haar eenzijdige pro-Arabische beleid. Zo hekelde men Israelische werkzaamheden en archeologisch onderzoek bij de Mughrabi brug toen die in 2007 ingestort was, ook al is die ca. 60 meter van de Al Aqsa Moskee verwijderd en had deze op geen enkele manier in gevaar gebracht. Arabische werkzaamheden in de Tempelberg waarbij unieke Joodse artefacten bij het afval werden gedumpt negeerde zij echter. Ook heeft zij Rachels graf bij Bethlehem als moskee erkend (sinds 1996 pas zo genoemd door de Palestijnen) en dat gelijk gesteld met de millennia-oude Joodse betekenis van die plaats. UNESCO werkte verder ook mee aan de promotie van Oost Jeruzalem als culturele hoofdstad van de Arabische wereld. Daarmee werd de exclusief Arabische claim op dit deel van de stad, waar eeuwenoude Joodse gemeenschappen in 1948 met geweld werden verdreven, versterkt en de Joodse geschiedenis weggepoetst. Recentelijk bleek bovendien in een tijdschrift voor Palestijnse tieners dat UNESCO meefinancierde propaganda voor Hitler te staan. Kortom, de UNESCO is, alle mooie woorden ten spijt, helaas verworden tot een anti-Israelisch propaganda instituut.

Trouw zit er op meer punten naast. Israel annexeert geen delen van Oost Jeruzalem, maar heeft dat al in 1980 gedaan met de basiswet over Jeruzalem, zodat de gehele stad nu onder Israelisch civiel bestuur valt. Alle Arabieren die er woonden is het Israelische staatsburgerschap aangeboden, maar dat weigerden de meesten. Daarom hebben ze nu een 'residentie' status en mogen wel voor de lokale verkiezingen stemmen maar niet voor de Knesset. Ze kunnen vrij reizen door Israel en delen in de sociale voorzieningen, en daarom wil een grote meerderheid geen inwoner worden van een te vormen Palestijnse staat. Er worden overigens ook geregeld Joodse huizen afgebroken in Jeruzalem, en Arabische gebouwd, dus de idee dat Israel de Arabieren wegpest en zo de stad verder 'verjoodst' is een mythe. Er wordt wel meer in West Jeruzalem geïnvesteerd, en omdat veel Arabieren de lokale verkiezingen boycotten zijn ze niet goed vertegenwoordigd.

Trouw wijst er tot slot op dat Netanjahoe zelf gezegd zou hebben dat het conflict onoplosbaar is en hij er daarom niet zijn best voor doet. Dat mag zo zijn, maar geldt evenzeer voor Abbas, die zich in de Washington Post in 2009 in vergelijkbare bewoordingen uitliet. Beide partijen pretenderen dat de tijd aan hun kant staat en dat de ander met concessies over de brug moet komen. Achter de schermen lijkt men elkaar soms desondanks te zijn genaderd, zoals in 2008 toen Olmert de Palestijnen een vergaand voorstel deed, waarop nooit een duidelijke reactie kwam. Uit de Palestine Papers bleek dat de Palestijnen zelf ook met vergaande voorstellen waren gekomen, maar weigerden erover door te praten: het was slikken of stikken.

Het is daarnaast verontrustend dat de PA via haar eigen media een heel ander geluid laat horen, en terroristen nog steeds als helden worden geëerd. Zo werden Joden onlangs in een preek die op het officiële PA TV station werd uitgezonden de bron van alle kwaad genoemd. Ook riep de moefti van de PA nog op 9 januari op tot genocide op de Joden door de moslims, verwijzend naar een Hadith.

Netanjahoe zei donderdagavond in Nieuwsuur dat wanneer de veiligheid van Israel wordt gewaarborgd, er veel mogelijk is en de Palestijnen een grote kans laten liggen door niet te willen praten zonder voorwaarden vooraf. Ook zei hij dat beide partijen natuurlijk hun voorwaarden hebben waar een vredesverdrag aan moet voldoen, maar dat je die tijdens de onderhandelingen bespreekt. Dat klinkt plausibel, en het is zeker niet gebruikelijk dat juist de zwakkere partij met steeds weer nieuwe eisen en voorwaarden komt aanzetten voordat er überhaupt gepraat kan worden. Dat Israel ondertussen doorbouwt op land waar de Palestijnen een staat willen stichten is inderdaad niet erg bemoedigend, maar er is een bouwstop geweest buiten Jeruzalem en ook die heeft de Palestijnen niet tot onderhandelen gebracht. En Oost Jeruzalem al op voorhand 'weggeven' is voor Israel terecht onaanvaardbaar. Naast een bouwstop eist Abbas bovendien dat Israel op voorhand de pre-1967 wapenstilstandslijn als grens accepteert, en soms komt hij met nog andere eisen aanzetten, zoals het vrijlaten van een aantal gevangenen en wat al niet meer. Netanyahu wees er in het interview donderdag ook op dat een bouwstop tijdens eerdere besprekingen geen voorwaarde vooraf was. Ikzelf zou zeggen, dat wanneer de Palestijnen een bouwstop eisen, daar dan ook een voorwaarde vooraf van Israel tegenover mag staan, zoals erkenning als Joodse staat of echt eens een einde aan de opruiing en verering van kindermoordenaars in Palestijnse (PA gecontroleerde) media.

Ratna Pelle

zaterdag 21 januari 2012

Lees Netanjahoe stevig de les bij zijn bezoek

Trouw heeft op dinsdag 17 januari opnieuw een mediamisser gepubliceerd. Het is een artikel waarin de heer Dries van Agt  de lezers oproept om premier Netanyahu bij zijn bezoek aan Nederland stevig de les te lezen. http://www.trouw.nl/tr/nl/4328/Opinie/article/detail/3124144/2012/01/17/Lees-Netanjahoe-stevig-de-les-bij-zijn-bezoek.dhtml

In deze les van Van Agt natuurlijk geen goed woord voor Israël. Hij beticht Netanyahu ervan dat onder diens verantwoordelijkheid tal van vergrijpen tegen het internationale recht zijn gepleegd en internationale verdragen niet nageleefd worden. Van Agts aantijgingen zijn niet alleen eenzijdig maar ook inhoudelijk onjuist. Israël is weliswaar verdragspartij van o.a. de Conventies van Geneve maar dat zijn alle 194 landen op onze planeet. De landen waaraan Israël grenst schenden deze conventies veelvuldig maar daarover zegt Van Agt geen woord. Hij haalt de blokkade van Gaza maar weer eens aan, vergeet daarbij te zeggen dat die blokkade allang is versoepeld en al helemaal dat die blokkade niet tegen het internationaal oorlogsrecht is. Dat heeft de VN in haar rapport over de Gaza oorlog afgelopen jaar zelf toegegeven. Bovendien is de gedeeltelijke blokkade van Gaza ook een reactie op de vele raketbeschietingen op Israël en de wapensmokkel door Hamas. De grens met Egypte is momenteel min of meer open en de smokkel vanuit de Sinaï is sinds de val van Mubarak enorm toegenomen.

Van Agt had graag gewild dat premier Netanyahu ook een bezoek zou brengen aan het Internationaal Gerechtshof om daar uit te leggen waarom Israël zich niets aantrekt van de uitspraak in 2004 van dat Hof om de Muur of scheidingsbarrière te verwijderen. De Europese Commissie vond dat de barrière slechts gedeeltelijk afgebroken moest worden. Hij vermeldt vooral niet dat het om een niet bindend advies ging. Het ligt eigenlijk niet op het pad van het ICJ om een dergelijke politieke uitspraak te doen, want het oordeelt slechts over juridische geschillen, op verzoek van de betreffende partijen. Over andere politieke conflicten heeft het dan ook nooit uitspraak gedaan, en deze uitspraak was vooral het gevolg van de automatische meerderheid die anti-Israël resoluties in de VN krijgen. Het ICJ negeerde het Palestijnse terrorisme, dat aan de afscheiding barrière ten grondslag lag, volkomen. Het is daarom terecht dat Israël de uitspraak verwierp. Overigens heeft het Israëlisch hooggerechtshof zich ook over de barrière uitgesproken, en daarbij wel een afweging gemaakt tussen de dreiging van terroristische aanslagen enerzijds en de impact van de afscheiding op de Palestijnen anderzijds. De conclusie was dat het hek legaal was maar de route moest op verschillende plaatsen worden aangepast. Dat heeft Israël inmiddels gedaan.

Netanyahu zou volgens van Agt zelfs nog een bezoek moeten afleggen aan het Internationaal Strafhof, waarbij wordt genoemd dat er een hoop Israëli's vrij rondlopen die oorlogsmisdaden zouden hebben gepleegd. Het is echter de vraag of die er zijn.  Soldaten die zomaar op Palestijnse burgers schieten zonder dat zij bedreigd werden worden in Israël zelf gestraft. Iedereen in Israël kan overigens een zaak voor het hooggerechtshof brengen, dat onafhankelijk is en al vaker in het voordeel van Palestijnen heeft geoordeeld. Israël is een rechtsstaat en kan zelf haar zaken oplossen. Er zijn daar tientallen mensenrechten en vredesorganisaties actief en er is een vrije en onafhankelijke en zeer kritische pers. De heer Van Agt kan zijn pijlen maar beter op de misstanden in eigen land richten in plaats van continu Israël de les te lezen. Zeker is wel dat er talloze Palestijnen zijn die vrij rondlopen na ontzettende oorlogsmisdaden te hebben gepleegd tegenover onschuldige burgers, en na de Shalit deal afgelopen oktober zijn er honderden bijgekomen. Maar voor deze mensen heeft Van Agt uiteraard alle begrip.

 

Tj T     R P

vrijdag 6 januari 2012

Het uitverkoren volk moet perfect zijn

Het nieuwe jaar is nog maar enkele dagen oud en helaas is er dit jaar alweer een artikel verschenen in de Verdieping van Trouw wat in het nadeel van Israël is. Deze keer gaat het om de ervaringen tijdens een zwangerschap die Ilse Van Heusden, de auteur van het artikel, heeft ondergaan toen ze in Israël woonde. Vanuit dit gegeven ligt het dan ook voor de hand dat we hier te maken hebben met de subjectiviteit van de auteur. Deze voert de boventoon en laat weinig ruimte over voor informatie die een reëler beeld geeft van de Israëlische gezondheidszorg in het algemeen en de prenatale zorg in het bijzonder.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4720/Jodendom/article/detail/3104916/2012/01/04/Het-uitverkoren-volk-moet-perfect-zijn.dhtml

 

De titel 'het uitverkoren volk moet perfect zijn' is heel suggestief. En dat niet alleen. Veel ernstiger nog is het verband wat de auteur daarmee legt tussen wat zij tijdens haar zwangerschap heeft ondergaan en haar visie op het Joodse volk. Haar verband dan, want het is geen reëel verband! Er bestaat namelijk in Israël geen wet die veel en gezonde baby's eist. Wel de natuurlijke behoefte van een groot deel van de Israëlische bevolking er alles aan te doen om gezonde en sterke kinderen te krijgen. Deze wens moet in samenhang worden gezien met de tijd dat Israël nog een land in opbouw was. Daarbij was veel menselijke kracht nodig. Niet alleen bij de opbouw, ook voor de verdediging daarvan. De wens om veel kinderen te krijgen is overigens niet alleen voorbehouden aan orthodoxe gelovigen. Er zijn in Israël ook seculiere inwoners die om reden van de ontzettende ervaringen met de Shoah een groot gezin wensen. Dit laatste is een Israëlische variant op een verschijnsel wat zich mondiaal voordoet. Het is aantoonbaar dat er overal in de wereld na een oorlog meer kinderen worden geboren.

Van Heusden noemt de gang van zaken rondom de CMV-test in haar artikel paniekzaaierij. De CMV-test wordt in Israël automatisch uitgevoerd. Dit illustreert zorgvuldigheid. Dat de auteur deze zorgvuldigheid als krampachtigheid ziet is het gevolg van haar eigen nervositeit. Dit is op zichzelf goed te begrijpen, maar kan natuurlijk niet als maatstaf worden gehanteerd voor prenatale zorg waar dan ook ter wereld. Dat deze zorg in Israël veel controles kent, kan mogelijk verband houden met de angst waarin de staat Israël leeft en het daar mee samenhangede overlevingsimpuls.  

En als die angst mee zou worden bezworen door het feit dat prenatale tests in de Joodse religie niet ter discussie staan kan dat niet anders dan positief worden opgevat! Wanneer er om religieuze bezwaren in Nederland preventieve en ook medische zorg achterwege gelaten moet worden, dan steekt er een storm van –seculiere- protesten op. De Joodse religie met daarin ook het streven om te komen tot maximale gezondheidszorg, dient juist geprezen te worden in plaats van het en passant in verband brengen met krampachtigheid! Dat de prenatale zorg in Israël inderdaad goed is geregeld ontging vriendinnen van Van Heusden in Nederland in elk geval niet. Die hadden zelf wel zo'n goede zorg willen hebben.  

Al met al moet de conclusie hieruit worden getrokken dat titel en inhoud van het artikel de eigen indrukken van Van Heusden verwoorden. In dit geval is dat een bedenkelijke zaak. De positie van het Joodse volk en de zorgvuldigheid van de Israëlische prenatale zorg worden om die reden op een onheuse manier in diskrediet gebracht.

Tj. T.