Nederland en Israel: ongezonde vriendschap volgens Trouw (IMO)

 

Nederland en Israel: ongezonde vrienschap volgens Trouw

IMO Blog, 2012

http://www.israel-palestina.info/actueel/2012/01/22/nederland-en-israel-ongezonde-vrienschap-volgens-trouw/

Trouw (donderdag 19 jan.) hekelt in haar hoofdredactionele commentaar de in haar ogen te kritiekloze houding van Nederland tegenover Israel. Het is een veelgehoord geluid tegenwoordig. Israel zou de stichting van een Palestijnse staat 'eindeloos uitstellen', Oost Jeruzalem verder annexeren, en een Palestijnse staat onmogelijk maken, en Rutte zou dit beleid aanmoedigen. Netanjahoe kwam, aldus Trouw, naar Nederland om ons te bedanken voor de steun in internationale organen, zoals de VN Algemene Vergadering en de UNESCO.


Daarmee beloont Nederland geen fout beleid van Israel, maar verzet zich tegen fout beleid van de VN. De Palestijnse strategie om zaken buiten onderhandelingen met Israel om te regelen, en Israel zo voor voldongen feiten te plaatsen, werkt averechts en daarmee ondermijnt men de onderhandelingen. Abbas is daarover zelf heel expliciet geweest; hij kan het zich permitteren zich in de onderhandelingen zo onverzoenlijk op te stellen omdat hij op brede steun in de VN en de EU kan rekenen. De noodzaak pijnlijke concessies te doen aan Israel in ruil voor bijvoorbeeld een bouwstop, overdracht van meer gebieden en meer bevoegdheden, is niet nodig nu de rest van de wereld deze zaken (en meer) van Israel verlangt als eenzijdige concessie. Het was dus verstandig van Nederland om deze strategie niet te steunen en een tegenstem te laten horen bij de VN en UNESCO.

De UNESCO staat overigens bekend om haar eenzijdige pro-Arabische beleid. Zo hekelde men Israelische werkzaamheden en archeologisch onderzoek bij de Mughrabi brug toen die in 2007 ingestort was, ook al is die ca. 60 meter van de Al Aqsa Moskee verwijderd en had deze op geen enkele manier in gevaar gebracht. Arabische werkzaamheden in de Tempelberg waarbij unieke Joodse artefacten bij het afval werden gedumpt negeerde zij echter. Ook heeft zij Rachels graf bij Bethlehem als moskee erkend (sinds 1996 pas zo genoemd door de Palestijnen) en dat gelijk gesteld met de millennia-oude Joodse betekenis van die plaats. UNESCO werkte verder ook mee aan de promotie van Oost Jeruzalem als culturele hoofdstad van de Arabische wereld. Daarmee werd de exclusief Arabische claim op dit deel van de stad, waar eeuwenoude Joodse gemeenschappen in 1948 met geweld werden verdreven, versterkt en de Joodse geschiedenis weggepoetst. Recentelijk bleek bovendien in een tijdschrift voor Palestijnse tieners dat UNESCO meefinancierde propaganda voor Hitler te staan. Kortom, de UNESCO is, alle mooie woorden ten spijt, helaas verworden tot een anti-Israelisch propaganda instituut.

Trouw zit er op meer punten naast. Israel annexeert geen delen van Oost Jeruzalem, maar heeft dat al in 1980 gedaan met de basiswet over Jeruzalem, zodat de gehele stad nu onder Israelisch civiel bestuur valt. Alle Arabieren die er woonden is het Israelische staatsburgerschap aangeboden, maar dat weigerden de meesten. Daarom hebben ze nu een 'residentie' status en mogen wel voor de lokale verkiezingen stemmen maar niet voor de Knesset. Ze kunnen vrij reizen door Israel en delen in de sociale voorzieningen, en daarom wil een grote meerderheid geen inwoner worden van een te vormen Palestijnse staat. Er worden overigens ook geregeld Joodse huizen afgebroken in Jeruzalem, en Arabische gebouwd, dus de idee dat Israel de Arabieren wegpest en zo de stad verder 'verjoodst' is een mythe. Er wordt wel meer in West Jeruzalem geïnvesteerd, en omdat veel Arabieren de lokale verkiezingen boycotten zijn ze niet goed vertegenwoordigd.

Trouw wijst er tot slot op dat Netanjahoe zelf gezegd zou hebben dat het conflict onoplosbaar is en hij er daarom niet zijn best voor doet. Dat mag zo zijn, maar geldt evenzeer voor Abbas, die zich in de Washington Post in 2009 in vergelijkbare bewoordingen uitliet. Beide partijen pretenderen dat de tijd aan hun kant staat en dat de ander met concessies over de brug moet komen. Achter de schermen lijkt men elkaar soms desondanks te zijn genaderd, zoals in 2008 toen Olmert de Palestijnen een vergaand voorstel deed, waarop nooit een duidelijke reactie kwam. Uit de Palestine Papers bleek dat de Palestijnen zelf ook met vergaande voorstellen waren gekomen, maar weigerden erover door te praten: het was slikken of stikken.

Het is daarnaast verontrustend dat de PA via haar eigen media een heel ander geluid laat horen, en terroristen nog steeds als helden worden geëerd. Zo werden Joden onlangs in een preek die op het officiële PA TV station werd uitgezonden de bron van alle kwaad genoemd. Ook riep de moefti van de PA nog op 9 januari op tot genocide op de Joden door de moslims, verwijzend naar een Hadith.

Netanjahoe zei donderdagavond in Nieuwsuur dat wanneer de veiligheid van Israel wordt gewaarborgd, er veel mogelijk is en de Palestijnen een grote kans laten liggen door niet te willen praten zonder voorwaarden vooraf. Ook zei hij dat beide partijen natuurlijk hun voorwaarden hebben waar een vredesverdrag aan moet voldoen, maar dat je die tijdens de onderhandelingen bespreekt. Dat klinkt plausibel, en het is zeker niet gebruikelijk dat juist de zwakkere partij met steeds weer nieuwe eisen en voorwaarden komt aanzetten voordat er überhaupt gepraat kan worden. Dat Israel ondertussen doorbouwt op land waar de Palestijnen een staat willen stichten is inderdaad niet erg bemoedigend, maar er is een bouwstop geweest buiten Jeruzalem en ook die heeft de Palestijnen niet tot onderhandelen gebracht. En Oost Jeruzalem al op voorhand 'weggeven' is voor Israel terecht onaanvaardbaar. Naast een bouwstop eist Abbas bovendien dat Israel op voorhand de pre-1967 wapenstilstandslijn als grens accepteert, en soms komt hij met nog andere eisen aanzetten, zoals het vrijlaten van een aantal gevangenen en wat al niet meer. Netanyahu wees er in het interview donderdag ook op dat een bouwstop tijdens eerdere besprekingen geen voorwaarde vooraf was. Ikzelf zou zeggen, dat wanneer de Palestijnen een bouwstop eisen, daar dan ook een voorwaarde vooraf van Israel tegenover mag staan, zoals erkenning als Joodse staat of echt eens een einde aan de opruiing en verering van kindermoordenaars in Palestijnse (PA gecontroleerde) media.

Ratna Pelle

Lees Netanjahoe stevig de les bij zijn bezoek

Trouw heeft op dinsdag 17 januari opnieuw een mediamisser gepubliceerd. Het is een artikel waarin de heer Dries van Agt  de lezers oproept om premier Netanyahu bij zijn bezoek aan Nederland stevig de les te lezen. http://www.trouw.nl/tr/nl/4328/Opinie/article/detail/3124144/2012/01/17/Lees-Netanjahoe-stevig-de-les-bij-zijn-bezoek.dhtml

In deze les van Van Agt natuurlijk geen goed woord voor Israël. Hij beticht Netanyahu ervan dat onder diens verantwoordelijkheid tal van vergrijpen tegen het internationale recht zijn gepleegd en internationale verdragen niet nageleefd worden. Van Agts aantijgingen zijn niet alleen eenzijdig maar ook inhoudelijk onjuist. Israël is weliswaar verdragspartij van o.a. de Conventies van Geneve maar dat zijn alle 194 landen op onze planeet. De landen waaraan Israël grenst schenden deze conventies veelvuldig maar daarover zegt Van Agt geen woord. Hij haalt de blokkade van Gaza maar weer eens aan, vergeet daarbij te zeggen dat die blokkade allang is versoepeld en al helemaal dat die blokkade niet tegen het internationaal oorlogsrecht is. Dat heeft de VN in haar rapport over de Gaza oorlog afgelopen jaar zelf toegegeven. Bovendien is de gedeeltelijke blokkade van Gaza ook een reactie op de vele raketbeschietingen op Israël en de wapensmokkel door Hamas. De grens met Egypte is momenteel min of meer open en de smokkel vanuit de Sinaï is sinds de val van Mubarak enorm toegenomen.

Van Agt had graag gewild dat premier Netanyahu ook een bezoek zou brengen aan het Internationaal Gerechtshof om daar uit te leggen waarom Israël zich niets aantrekt van de uitspraak in 2004 van dat Hof om de Muur of scheidingsbarrière te verwijderen. De Europese Commissie vond dat de barrière slechts gedeeltelijk afgebroken moest worden. Hij vermeldt vooral niet dat het om een niet bindend advies ging. Het ligt eigenlijk niet op het pad van het ICJ om een dergelijke politieke uitspraak te doen, want het oordeelt slechts over juridische geschillen, op verzoek van de betreffende partijen. Over andere politieke conflicten heeft het dan ook nooit uitspraak gedaan, en deze uitspraak was vooral het gevolg van de automatische meerderheid die anti-Israël resoluties in de VN krijgen. Het ICJ negeerde het Palestijnse terrorisme, dat aan de afscheiding barrière ten grondslag lag, volkomen. Het is daarom terecht dat Israël de uitspraak verwierp. Overigens heeft het Israëlisch hooggerechtshof zich ook over de barrière uitgesproken, en daarbij wel een afweging gemaakt tussen de dreiging van terroristische aanslagen enerzijds en de impact van de afscheiding op de Palestijnen anderzijds. De conclusie was dat het hek legaal was maar de route moest op verschillende plaatsen worden aangepast. Dat heeft Israël inmiddels gedaan.

Netanyahu zou volgens van Agt zelfs nog een bezoek moeten afleggen aan het Internationaal Strafhof, waarbij wordt genoemd dat er een hoop Israëli's vrij rondlopen die oorlogsmisdaden zouden hebben gepleegd. Het is echter de vraag of die er zijn.  Soldaten die zomaar op Palestijnse burgers schieten zonder dat zij bedreigd werden worden in Israël zelf gestraft. Iedereen in Israël kan overigens een zaak voor het hooggerechtshof brengen, dat onafhankelijk is en al vaker in het voordeel van Palestijnen heeft geoordeeld. Israël is een rechtsstaat en kan zelf haar zaken oplossen. Er zijn daar tientallen mensenrechten en vredesorganisaties actief en er is een vrije en onafhankelijke en zeer kritische pers. De heer Van Agt kan zijn pijlen maar beter op de misstanden in eigen land richten in plaats van continu Israël de les te lezen. Zeker is wel dat er talloze Palestijnen zijn die vrij rondlopen na ontzettende oorlogsmisdaden te hebben gepleegd tegenover onschuldige burgers, en na de Shalit deal afgelopen oktober zijn er honderden bijgekomen. Maar voor deze mensen heeft Van Agt uiteraard alle begrip.

 

Tj T     R P

Het uitverkoren volk moet perfect zijn

Het nieuwe jaar is nog maar enkele dagen oud en helaas is er dit jaar alweer een artikel verschenen in de Verdieping van Trouw wat in het nadeel van Israël is. Deze keer gaat het om de ervaringen tijdens een zwangerschap die Ilse Van Heusden, de auteur van het artikel, heeft ondergaan toen ze in Israël woonde. Vanuit dit gegeven ligt het dan ook voor de hand dat we hier te maken hebben met de subjectiviteit van de auteur. Deze voert de boventoon en laat weinig ruimte over voor informatie die een reëler beeld geeft van de Israëlische gezondheidszorg in het algemeen en de prenatale zorg in het bijzonder.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4720/Jodendom/article/detail/3104916/2012/01/04/Het-uitverkoren-volk-moet-perfect-zijn.dhtml

 

De titel 'het uitverkoren volk moet perfect zijn' is heel suggestief. En dat niet alleen. Veel ernstiger nog is het verband wat de auteur daarmee legt tussen wat zij tijdens haar zwangerschap heeft ondergaan en haar visie op het Joodse volk. Haar verband dan, want het is geen reëel verband! Er bestaat namelijk in Israël geen wet die veel en gezonde baby's eist. Wel de natuurlijke behoefte van een groot deel van de Israëlische bevolking er alles aan te doen om gezonde en sterke kinderen te krijgen. Deze wens moet in samenhang worden gezien met de tijd dat Israël nog een land in opbouw was. Daarbij was veel menselijke kracht nodig. Niet alleen bij de opbouw, ook voor de verdediging daarvan. De wens om veel kinderen te krijgen is overigens niet alleen voorbehouden aan orthodoxe gelovigen. Er zijn in Israël ook seculiere inwoners die om reden van de ontzettende ervaringen met de Shoah een groot gezin wensen. Dit laatste is een Israëlische variant op een verschijnsel wat zich mondiaal voordoet. Het is aantoonbaar dat er overal in de wereld na een oorlog meer kinderen worden geboren.

Van Heusden noemt de gang van zaken rondom de CMV-test in haar artikel paniekzaaierij. De CMV-test wordt in Israël automatisch uitgevoerd. Dit illustreert zorgvuldigheid. Dat de auteur deze zorgvuldigheid als krampachtigheid ziet is het gevolg van haar eigen nervositeit. Dit is op zichzelf goed te begrijpen, maar kan natuurlijk niet als maatstaf worden gehanteerd voor prenatale zorg waar dan ook ter wereld. Dat deze zorg in Israël veel controles kent, kan mogelijk verband houden met de angst waarin de staat Israël leeft en het daar mee samenhangede overlevingsimpuls.  

En als die angst mee zou worden bezworen door het feit dat prenatale tests in de Joodse religie niet ter discussie staan kan dat niet anders dan positief worden opgevat! Wanneer er om religieuze bezwaren in Nederland preventieve en ook medische zorg achterwege gelaten moet worden, dan steekt er een storm van –seculiere- protesten op. De Joodse religie met daarin ook het streven om te komen tot maximale gezondheidszorg, dient juist geprezen te worden in plaats van het en passant in verband brengen met krampachtigheid! Dat de prenatale zorg in Israël inderdaad goed is geregeld ontging vriendinnen van Van Heusden in Nederland in elk geval niet. Die hadden zelf wel zo'n goede zorg willen hebben.  

Al met al moet de conclusie hieruit worden getrokken dat titel en inhoud van het artikel de eigen indrukken van Van Heusden verwoorden. In dit geval is dat een bedenkelijke zaak. De positie van het Joodse volk en de zorgvuldigheid van de Israëlische prenatale zorg worden om die reden op een onheuse manier in diskrediet gebracht.

Tj. T.