Israël laat zich provoceren door de Gazavloot en negeert het werkelijke probleem

De Tweede Gazavloot staat op het punt te vertrekken. Trouw besteedde daar op 28 juni een apart commentaar aan. Een commentaar met als strekking dat Israël de partij is die de angel uit het Midden Oostenconflict zou moeten halen.

Dat is een volledige omkeer van oorzaak en gevolg!

In het commentaar wordt aan het begin al meteen vastgesteld dat wanneer een land een verzameling van niet al te grote schepen, geladen met hulpgoederen, medicijnen, en actievoerders, beschouwt als een ernstige militaire dreiging er dan iets grondigs mis is.

Inderdaad, er is iets grondigs mis, maar de oorzaak daarvan ligt niet bij Israël! De Tweede Gazavloot is op zichzelf geen militaire dreiging. Dat weet men in Israël ook. Het is een provocatie, die op een geweldloze manier wordt gehouden. Met daarbij de nodige publiciteit. Het werkelijke gevaar voor Israël is dan ook het publiciteitscircus wat er alles aan zal gaan doen om Israël weer als de kwade macht te betitelen. Daarbij wordt de reden van de blokkade van Gaza vergeten, of wel bewust genegeerd. De aanvallen vanuit de Gazastrook op onschuldige Israëlische burgers die in de buurt van de grens met Gaza wonen. Die aanvallen worden georkestreerd door HAMAS. Een terroristische organisatie die de vernietiging van de Joodse staat nastreeft. Dát brengt ons dichter bij die angel. Er is inderdaad sprake van een aantoonbare angel in het Midden Oostenconflict. Dat is niet de nederzettingenpolitiek van Israël en de terughoudendheid ten aanzien van de vredesbesprekingen. Die angel is wél de categorische afwijzing van Arabische kant van een Joodse staat op het grondgebied van de Islam. Wanneer die angel uit het conflict gehaald wordt, dán kan een werkelijk en betrouwbaar vredesproces op gang komen. Zolang  dergelijke kluchten zoals als vlootjes met hulpgoederen naar Gaza sturen, in combinatie met veel media aandacht nog steeds blijven doorgaan, dan kan men van Israël geen meegaande en ontspannende benadering verwachten. De onrealistische publiciteit rondom deze sinistere show is de zoveelste rem die gezet wordt op elk uitzicht naar vrede.

 

J.S.

Als de komst van een verzameling niet al te grote schepen, geladen met hulpgoederen, medicijnen en actievoeders - sommigen misschien wat opgewonden - door een land wordt beschouwd als een ernstige militaire dreiging, dan is iets grondig mis.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4328/Opinie/article/detail/2458907/2011/06/27/Israel-laat-zich-provoceren-door-de-Gazavloot-en-negeert-het-werkelijke-probleem.dhtml

 

Tweede Gazavloot vertrekt komende week

In dit artikel, wat afgelopen zondag in Trouw is gepubliceerd, wordt door een zegsman gesteld dat Zwitserse en Duitse actievoerders, die aan de bemanning van de tweede Gazavloot worden toegevoegd, eerst een geweldloosheidcursus moeten volgen. Die cursus is vooral gericht op een aan te leren houding van geweldloosheid tegenover de militaire oppermacht van in dit geval Israël. Bovendien wordt de deelnemers geleerd hoe om te gaan met lastige vragen die gesteld worden door medewerkers van de media. Dat kan nog spannend worden, want een dergelijke 'case' is natuurlijk een heel aantrekkelijk en mooi onderwerp voor de media. En met welke partij zou je het dan moeten houden? Want wat in het artikel niet wordt gemeld is het feit dat veel deelnemers aan de Tweede Gazavloot ook de standpunten van de HAMAS er bij betrekken. Alsof Hamas werkelijk begaan zou zijn met het lot van de inwoners van Gaza. In werkelijkheid neemt HAMAS een loopje met de mensenrechten. Iets wat van Israël absoluut niet gezegd kan worden!

Het echte doel van de opvarenden van de Tweede Gazavloot is om de, zo door hen genoemde, illegale blokkade van Gaza te beëindigen. Altijd weer wordt Israël daar alleen voor verantwoordelijk gehouden. Er wordt niet stilgestaan bij het feit dat Egypte tot voor kort de grens met de Gazastrook ook hermetisch had afgesloten en intussen slechts onder beperkingen weer open heeft gesteld. Bovendien komen er meer dan voldoende goederen vanuit Egypte én Israël(!), de grens over naar Gaza. Een vloot die hulpgoederen naar Gaza zou brengen is dus een farce! Het gaat de actievoerders maar om één ding; het delegitimeren van het maritieme recht van Israël om controle te houden over alles wat in en rondom de Gazastrook gebeurt.

 

J.S.

 

Bron: http://codepink.org/blog/2011/06/day-two-in-athens-more-preparations-for-the-flotilla/

 

  

 

De tweede Gazavloot vertrekt binnen een paar dagen. Dat heeft een woordvoerder van de Nederlandse organisaties die mee varen, zondag gemeld.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/2457554/2011/06/26/Tweede-Gazavloot-vertrekt-komende-week.dhtml

 

 

 

 

 

Jeruzalem steunt omstreden expansie nederzetting

De eerste twee alinea's van dit korte bericht wat in Trouw is gepubliceerd geven enige concrete informatie. Zo lezen we daarin dat de gemeenteraad van Jeruzalem het groene licht geeft aan de uitbreiding van 2000 huizen in de nederzetting Ramat Shlomo en in verband met het grote ruimtegebrek elk van die 2000 huizen een extra kamer krijgt.

Interessant is dat Ramat Shlomo in Wikipedia 'a large Jewish housing development in north Jerusalem' wordt genoemd, maar dat terzijde.

In de derde en laatste alinea komt de tendens om in de berichtgeving over het Midden Oostenconflict alleen de Palestijnse belangen toe te lichten weer aan de oppervlakte. Daar kunnen we lezen dat elke uitbreiding van een nederzetting van Jeruzalem gevoelig ligt bij de Palestijnen. En daarbij wordt ook de intussen al tot mantra geworden opmerking geplaatst, 'dat Israël in 1967 Oost-Jeruzalem veroverde en het stadsdeel nadien heeft geannexeerd wat internationaal nooit erkend is'. Er wordt helemaal voorbijgegaan aan het feit dat Ramat Shlomo in een gebied ligt wat altijd al door Joden werd bewoond en dat de wijk zelf in een niemandsland ligt als gevolg van de wapenstilstand tussen Israël en Jordanië in 1949. Jordanië veroverde in de oorlog die aan die wapenstilstand vooraf ging de Westbank.

 

J.S.

 

Bronnen: http://en.wikipedia.org/wiki/Ramat_Shlomo

 

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000446.html

 

 

De gemeenteraad van Jeruzalem heeft vandaag het groene licht gegeven aan de uitbreiding van 2000 huizen in de nederzetting Ramat Shlomo. Dat maakte het Israëlische ministerie van Binnenlandse Zaken bekend.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/2446824/2011/06/19/Jeruzalem-steunt-omstreden-expansie-nederzetting.dhtml

 

Egypte heropent grens met Gaza-strook

De berichtgeving in Trouw over de heropening van de grens tussen  Egypte en Gaza is in dit artikel weer eens behoorlijk tendentieus. Zo wordt er ondermeer gesteld dat de Gazastrook vier jaar lang geblokkeerd was. Onder een blokkade versta ik een volledige afsluiting zodat er geen personen en goederen een geblokkeerd gebied in of uit kunnen gaan of vervoerd worden. Het begrip blokkade is in het geval van Gaza in die zin niet van toepassing omdat Israël, één van de twee landen die aan Gaza grenzen en die hun grenzen met Gaza sloten, wél humanitaire goederen en voedsel de grens met Gaza lieten passeren. De nieuwe Egyptische minister van buitenlandse zaken, Nabil Elaraby wordt nadrukkelijk aan het woord gelaten. Hij stelt dat zijn land, Egypte, medeplichtig werd aan de afgrendeling van wat ook het grootste getto of het grootste gevangenenkamp is genoemd. De andere partij in het conflict; Israël, wordt in dit artikel niet aan het woord gelaten. Dat moet dan wel een gevolg zijn gweest van onzorgvuldige toepassing van journalistieke codes, want bijvoorbeeld op de site van: www.tzion.nl blijkt dat het wel goed toeven is in, wat je dan noemt, een gevangenkamp of getto. "There is no humanitarian crisis in Gaza." So states categorically Mathilde Redmatn, the deputy director of the Red Cross in the Gaza Strip'. Duidelijker kan het niet. Er is in Gaza geen gebrek aan voedsel en andere goederen, integendeel zelfs. Dat de verdeling daarvan mogelijk te wensen over laat, valt Israël absoluut niet aan te rekenen. Dan nog een saillant detail: In het artikel wordt ook gemeld dat mannelijke inwoners van Gaza tussen de 18 en 40 jaar uit veiligheidsoverwegingen toestemming nodig hebben van Egypte voor ze dat land binnengaan. Dat roept bij mij de vraag op hoe open die grens tussen Egypte en Gaza nu werkelijk is.

J.S

Bron: http://www.tzion.nl/page/-gaza-

 

Egypte heeft vanochtend in Rafah de grens met de Gaza-strook heropend. Daarmee komt er een einde aan de vier jaar durende blokkade van Palestijns gebied. http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/2438369/2011/05/28/Egypte-heropent-grens-met-Gaza-strook.dhtml

 

 

De Fata Morgana van een vreedzame Intifada

De Fata Morgana van een vreedzame Intifada

Onderstaand artikel heeft dinsdag 7 juni in verkorte vorm in Trouw gestaan

 

Afgelopen donderdag pakte Trouw weer eens uit met een lang en uiterst eenzijdig artikel over de Palestijnse strijd voor een eigen staat. Onder de kop 'Scènes uit een niet bestaande staat' filosofeert Stevo Akkerman over een nieuwe, vreedzame Intifada, die is geïnspireerd door de recente demonstraties in de Arabische landen. Deze zogenaamd nieuwe strijd wordt vergeleken met Mandela, Gandhi en Martin Luther King. Twee enthousiaste jongeren komen aan het woord, een zakenman die heeft bemiddeld tussen Hamas en Fatah en een Hamas parlementslid dat voor onderhandelingen en een tweestatenoplossing zegt te zijn. Prachtig allemaal, er is alleen een probleem: het heeft weinig met de realiteit in Palestina te maken. Hamas leiders en woordvoerders laten continu weten geen vrede met Israël te willen, tegen onderhandelingen en twee staten te zijn en voor gewelddadig 'verzet'. Zo zei Osama Hamdan, hoofd afdeling interne relaties van Hamas, in een TV interview begin mei: ···"Het leidt geen twijfel dat de gewapende strijd de belangrijkste inspanning en de ruggengraat van het verzet zal blijven. We komen nu in de fase van de bevrijding van Palestina. Wanneer we over de bevrijding van Palestina spreken, hebben we het over de notie van Terugkeer: de terugkeer van de vluchtelingen naar hun vaderland, en de terugkeer van de Israëli's naar de landen waar ze vandaan kwamen."

Duidelijke taal lijkt me: voor Joden is er geen plaats in Palestina, dat ook het huidige Israël omvat. Ook Hamas leiders Haniyeh en Zahar lieten zich recentelijk in vergelijkbare bewoordingen uit. Akkerman gelooft echter liever in een fata morgana. Hij ontkent niet alleen karakter en doelstelling van Hamas, maar stelt ook Palestijnse demonstraties te rooskleurig voor. Ook bij relatief geweldloze massademonstraties, die hij als voorbeeld aanhaalt voor de derde 'Mandela' intifada, wordt met stenen gegooid, soldaten bedreigd en gewond, zaken vernield (en nee, niet alleen door een klein groepje 'extremisten' dat er eigenlijk niet bij hoort en het voor de rest verpest). Tijdens de Nakba demonstraties raakten 13 Israëlische soldaten gewond. Bij checkpoints (waartegen deze demonstraties zich onder andere richten) worden nog regelmatig explosieven, messen en andere wapentuig in beslag genomen. Ook eerdere opstanden, van de grote opstand in de jaren '30 tot de beide intifada's, gingen altijd met (grof) geweld gepaard, tegen eigen 'dissidenten' (verraders genoemd) en tegen Israëli's, zowel burgers als soldaten. De Palestijnen hebben geen traditie van vreedzaam verzet zoals de Tibetanen die kennen. Ze hebben daarentegen wel een traditie van met verschillende monden praten, van het afzweren van geweld en erkennen van Israël voor westerse oren en het eren van terroristen als nationale helden voor het eigen publiek. Zo blijft ook de 'gematigde' Palestijnse Autoriteit van Machmoud Abbas heel Israël als Palestina beschouwen en clips uitzenden op TV waarin de gewelddadige bevrijding van het hele land wordt verheerlijkt.

Van een journalist mag je enig vermogen tot het nemen van afstand en een streven naar objectiviteit verwachten. Het is interessant met jongeren te praten die op een nieuwe manier willen strijden voor hun land, maar het is nogal overdreven ze direct met Mandela en Gandhi te vergelijken. Ook verdraait Akkerman de feiten, bijvoorbeeld waar hij de dood van Jawaher Aboe Rahmeh bij de anti-muur demonstraties in Bilin aan Israëlisch traangas toeschrijft terwijl daarvoor geen bewijs is en zij bovendien niet bij de demonstratie zelf aanwezig was. Het is ronduit misleidend alleen mensen over Hamas aan het woord te laten die menen dat het een vredelievend clubje is dat via onderhandelingen tot een compromis met Israël wil komen. Als een journalist in Servië met aanhangers van Mladic praat die stellen dat hij slechts hun legitieme belangen verdedigde en niets dan vrede wilde, dan zal men ook afstand nemen van die bewering. Het is een lang gekoesterde mythe onder de 'kwaliteitsmedia' dat Hamas eigenlijk best redelijk is en niet langer geïsoleerd mag worden. De vele, vele uitspraken van Hamas leiders die dit tegenspreken worden steevast genegeerd.

Waar het Israël-Palestina betreft, worden journalistieke normen als hoor en wederhoor, het verifiëren van bronnen en kwesties vanuit verschillende kanten belichten, vaak veronachtzaamd. Van objectieve en evenwichtige berichtgeving is dan helaas geen sprake meer.

Ratna Pelle

Joden in Europa: Wel rechten, niet welkom

Op afgelopen 5 juni is in Trouw een recensie verschenen over het boek 'De weg uit het getto, Drie eeuwen emancipatie van de Joden in Europa' wat geschreven is door Michael Goldfarb en in het Nederlands vertaald. De recensie is geschreven door Jos Palm, die er de kop 'Joden in Europa: Wel rechten, niet welkom' boven plaatste. Die kop wordt niet adequaat uitgewerkt. Er wordt dan wel gemeld dat het nog maar de vraag was, of de Joden ooit een eigen en vrije keuze zouden hebben gehad tussen aan de ene kant het opnemen van de eigen identiteit en aan de andere kant juist die identiteit achter zich te laten en zich aan te passen, maar niet voldoende de reden waarom Joden in Europa niet welkom waren. Dat Palm moeite heeft met het hanteren van een juiste definitie van antisemitisme blijkt uit het feit dat hij de uitspraak van Sartre in 'portret van een antisemiet' namelijk dat antisemitisme een gevoelstoestand is van haat wat voortkomt uit angst voor verandering, niet weerlegt. Dat is jammer want de definitie: 'Antisemitisme is een benaming voor een vijandige houding ten opzichte van joden op grond van bepaalde vooroordelen. Er kan sprake zijn van religieus, racistisch en politiek antisemitisme ', is wel juist en had hier moeten worden gehanteerd. En waar de vooroordelen tegen Joden vandaan komen wordt dan ook niet eenduidig genoemd. Dat is de rol die de Christelijke kerken hierin gespeeld hebben en had wel expliciet gemeld moeten worden. Hoewel Jos Palm in zijn recensie enige aspecten noemt die duiden op de rijkdom van de Joodse cultuur mis ik toch pijnlijk een samenvattende opmerking, zoals dit citaat: ' Op onnavolgbare wijze beschrijft Goldfarb de geschiedenis van een minderheid die vecht voor een plaats in de samenleving en tegelijkertijd de fundamenten legt voor de bloei van de westerse cultuur'. Inderdaad de –westerse- wereld heeft veel, héél veel, te danken aan de Joden. Het omgekeerde zal helaas nog lang op zich moeten laten wachten.

J.S.

Bronnen:

voor definitie antisemitisme: http://www.encyclo.nl/begrip/antisemitisme

voor citaat: http://www.kloosterboekwinkelwittem.nl/indexkbw.php?page=-NieuweBoeken-

 

 Joden in Europa: Wel rechten, niet welkom

Sinds de Franse Revolutie beschikten Joden over burgerrechten. Vanaf dat moment emancipeerden ze, maar maakten ze evenzovele terugvallen mee. Hoe Joden ook probeerden om te integreren, zij bleven altijd buitenstaander.

De Joden moeten net als alle onderdrukte volkeren hun identiteit op zich nemen in plaats van deze te ontwijken, schreef Sartre in zijn 'Réflexions sur la question juive'. 'Niet authentiek' zijn, zelfhaat, bood geen uitweg, aldus de filosoof en schrijver in zijn klassieker over het Jodendom in 1946.

Ruim anderhalve eeuw eerder raadde een andere Franse denker de Joodse medemens precies het tegenovergestelde aan. "Je zou tegen de afstammelingen van Abraham willen zeggen: wees Frans, Duits of Pools, houd eigenlijk eens op Arabier te zijn", schreef deze anonymus in 1783.

Tussen de twee goedbedoelde adviezen zat een oorlog die de beperkingen van beide raadgevingen openbaarde. Desondanks lijkt met deze aanbevelingen het dilemma van de Joodse en wellicht van alle minderheden benoemd: aanpassen, of zelfstandig en marginaal blijven. Lees meer op:

http://www.trouw.nl/tr/nl/4720/Jodendom/article/detail/2441551/2011/06/05/Joden-in-Europa-Wel-rechten-niet-welkom.dhtml